ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ 2017
Ο Απολογισμός είναι πάντα χρήσιμος και άκρως διδακτικός, αφού, αναφερόμενος σε πραγματικά γεγονότα, επαληθεύει ή διαψεύδει τον Προϋπολογισμό, ο οποίος συντάσσεται με βάση την φαντασία, την εμπειρία και την ευθυκρισία των συντακτών του. Στην Ελλάδα οι Απολογισμοί δεν πολυμοιάζουν με τους Προϋπολογισμούς, γιατί οι Έλληνες είμαστε εγωιστές, ανεδαφικοί και αιθεροβάμονες. Πολλές φορές η αυθαιρεσία, η άγνοια ή το συμφέρον των αναλυτών, ερμηνεύουν τους απολογισμούς κατά το δοκούν. Ας ρίξουμε μια ματιά στην οικονομική, αλλά και κοινωνική κατάσταση της χρονιάς που έκλεισε. Το συμφέρον των δανειστών μας, υπαγόρευε υψηλά πλεονάσματα, διότι αυτά τα ποσά τα εισπράττουν εκείνοι έναντι του χρέους μας. Με τα υψηλά πλεονάσματα συμφώνησε και η Κυβέρνηση λόγο άγνοιας, αλλά και λόγο συμφέροντος, αφού η ικανοποίηση των δανειστών της εξασφαλίζει ανοχή και μακροημέρευση στην γλυκιά εξουσία. Έρχεται τώρα ο Απολογισμός και λέει, ότι επιτύχαμε ακόμα υψηλότερα πλεονάσματα από τις κυβερνητικές προβλέψεις, κάνοντας τον υπουργό των οικονομικών να επιδίδεται στον χορό της Σαλώμης από τη χαρά του. Πως συμβαίνουν όμως αυτά τα περίεργα και ασυμβίβαστα στην ελληνική οικονομία, δηλ. η Κυβέρνηση να θριαμβολογεί για τα πλεονάσματα και την ίδια περίοδο μεγάλο μέρος του λαού να υφίσταται τον ευτελισμό της ανέχειας, δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις να κλείνουν και χιλιάδες νέοι να μεταναστεύουν σε χώρες που τους εξασφαλίζουν τα στοιχειώδη για να ζήσουν; Η απάντηση είναι τόσο απλή, ώστε δύσκολα να γίνεται αποδεκτή, δηλ. η Κυβέρνηση εισπράττει περισσότερα από εκείνους που δεν πρέπει και πληρώνει λιγότερα σ εκείνους που πρέπει! Τα πλεονάσματα είναι ευθέως ανάλογο με το ύψος αυτής της παραδοξότητας. Αν για παράδειγμα υπάρχει έλλειψη αίματος στα νοσοκομεία και τρέχουν στους δρόμους κάποιες δημόσιες υπηρεσίες, αρπάζουν τους περαστικούς και του παίρνουν όσο αίμα χρειάζεται στα νοσοκομεία, εκείνα θα έχουν υπερεπάρκεια αίματος, αλλά οι αιμοδότες θα πεθάνουν. Οι αριστεροί που κυβερνάν τα τελευταία χρόνια, αντιλαμβάνονται ότι στην χώρα υπάρχει μόνο Κράτος και όχι πολίτες. Το Κράτος, με τους αργόσχολους, τους τεμπέληδες και τους σπάταλους, συντηρείται και μεγαλώνει, όπως ακριβώς γινόταν στο παρελθόν, όπου κυβέρνησαν αριστεροί. Οι κυβερνώντες αδιαφορούν για τα αποτελέσματα των ομοϊδεατών τους, όπου εκείνοι μέχρι σήμερα έχουν κυβερνήσει, αλλά και ξεχνούν τα λεγόμενά τους πριν πιάσουν κυβερνητική δουλειά. Ο κατήφορος στην οικονομία συνεχίστηκε και το 2017 με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ότι και να λένε τα επί μέρους στατιστικά στοιχεία, το ουσιώδες είναι ότι το εθνικό προϊόν είναι ανεπαρκές, αλλά και συνεχώς μειώνεται. Η Κυβέρνηση βαυκαλίζεται ότι το 2018 θα βελτιωθεί η οικονομία, διότι θα τελειώσουν τα μνημόνια. Επειδή τα κυβερνητικά στελέχη δεν φαίνονται τόσο αφελή να πιστεύουν σε βελτίωση, απλά κοροϊδεύουν για μια φορά ακόμα τους αφελείς. Τα φορολογικά μέτρα που έχει η Κυβέρνηση ψηφίσει για τα προσεχή 20 χρόνια και τα οποία θα εφαρμοστούν, είναι καταστροφικά για την οικονομία. Στα αντιαναπτυξιακά μέτρα θα προστεθεί και το αυξημένο κόστος δανεισμού, αφού τον δανεισμό που τον έχουμε απολύτως ανάγκη για να ζήσουμε, θα τον αναζητούμε στην ακριβή και εκβιαστική αγορά, αντί στα κοινοτικά ταμεία. Πως αυτή η αλλαγή θα βοηθήσει την ανάκαμψη, δεν είναι κατανοητό. Θα συμβεί και άλλο που θα χειροτερέψει την οικονομική κατάσταση, ο ακριβός δανεισμός από την ελεύθερη αγορά, θα διατίθεται από την Κυβέρνηση χωρίς έλεγχο και, όπως συνηθίζεται, για ψηφοθηρικούς σκοπούς και για να χτίζεται το κομματικό κράτος, έργο που το ανέβασαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και το ίδιο φαίνεται ότι θα κάνουν και οι επόμενες, αν και όποτε έρθουν. Είναι ματαιοπονία να ελπίζουμε σε οικονομική ανάκαμψη, αφού ο δρόμος που ακολουθούμε δεν πηγαίνει προς τα εκεί.
Το 2017 δεν χειροτέρεψε μόνο την οικονομική κατάσταση, αλλά και την κοινωνική. Οι αναρχικοί και τα «παιδιά του Ρουβίκωνα» αυξάνονται και πληθύνονται, ενώ το ανεξάρτητο «κράτος των Εξαρχείων» σταθερά κλείνει τα σύνορά του. Σε περιόδους που κυβερνούν ριζοσπαστικά κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα και το ΠΑΣΟΚ χθες, παρατηρείται έξαρση του αναρχισμού οργανωμένων ομάδων. Επί ΠΑΣΟΚ άνθισε η «17 του Νοέμβρη», επί ΣΥΡΙΖΑ ο «Ρουβίκωνας» και όχι μόνο. Η παρακαταθήκη του 2017 προς το 2018 δεν φαίνεται ελπιδοφόρα.
Η παιδία το 2017 επέτυχε την πλήρη ασάφεια και από πουθενά δεν φαίνεται πως λειτουργεί. Στο θέμα της παιδείας γεννώνται δύο απορίες: Πρώτη, αφού οι έλληνες υπεύθυνοι για την οργάνωση της παιδείας δεν τα καταφέρνουν, γιατί δεν την εντάσσουν οργανωτικά σε κάποιο ΕΣΠΑ μήπως κάτι καλυτερέψει; Δεύτερη, αν δεν φταίει η ανικανότητα των πολιτικών, αλλά των ακαδημαϊκών, γιατί δεν αφήνεται ελεύθερη η εγκατάσταση ξένων σχολείων, όπως π.χ. έκαναν οι γείτονές μας Τούρκοι και οι αδελφοί μας Κύπριοι, ώστε να υπάρξει βελτίωση μέσω ανταγωνισμού; Φυσικά δεν μπορούν να δοθούν καταφατικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, γιατί προσκρούουν στο κυβερνητικά συντηρούμενο τοίχος του Συνδικαλισμού. Ούτε εδώ το 2017 αφήνει καμία ελπίδα καλυτέρευσης για τον καινούργιο χρόνο.
Στην εξωτερική πολιτική ο χρόνος που έφυγε δεν βελτίωσε σε τίποτα τα casus belli, απ όπου κι αν προέρχονται. Η μεγαλύτερη απειλή για την ακεραιότητα και την ηρεμία μας, έρχεται από την Τουρκία, η οποία με συνέπεια και σταθερότητα αυξάνει την πίεση. Μέχρι τώρα συνηθίσαμε τους Τούρκους να αλωνίζουν ελεύθερα στο Αιγαίο, τώρα τους καλούμε να αποθρασύνονται και να χυδαιολογούν προς την Κυβέρνηση, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον ελληνικό λαό, από τα δικά μας Μέσα Επικοινωνίας! Το παιγνίδι των διεκδικήσεων από τους Τούρκους, παίζεται σε βάρος μας από τη λήξη του δευτέρου πολέμου, με τη δική μας πλευρά να αναβάλει συνεχώς να συζητήσει τα δυσάρεστα, παραβλέποντας ότι το αύριο είναι χειρότερο από το σήμερα. Οι Τούρκοι που δεν θέλουν να πληρώνουν για ότι παίρνουν, ακολουθούν τη μέθοδο του σαλαμιού και κερδίζουν τις διεκδικήσεις τους φέτα-φέτα. Αν τα πράγματα είναι διαφορετικά, ας τολμήσει ο Υπουργός άμυνας να πάει μια βόλτα μέχρι τα Ίμια και να προσγειωθεί για λίγα λεφτά, αν φοβάται ας πάρει μαζί του και τον Σημίτη, που ξέρει τα κατατόπια. Και το Σκοπιανό το αφήσαμε να ωριμάσει με τις ανοησίες του Σαμαρά και των άλλων. Τώρα μας πιέζουν οι ξένοι που έχουν συμφέρον να κλείσουν το θέμα. Το απίθανο είναι τα Σκόπια να δεχτούν το «Νέα Μακεδονία», όπου όλοι θα αρκούνται στο «Μακεδονία» ξεχνώντας το «Νέα». Το πιθανό είναι να ικανοποιηθούμε με την αλλαγή του ονόματος του αεροδρομίου και κανενός δρόμου, έστω προσωρινά! Και εδώ ο χρόνος που φεύγει δεν κληροδοτεί ελπίδα σ αυτόν που έρχεται.
Επειδή από μόνοι μας δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, ο χρόνος που έκλεισε είχε μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουμε έναν προστάτη, είχε την διαπραγμάτευση με τους Αμερικανούς για τη βάση της Σούδας. Ο λαλίστατος Πρωθυπουργός δεν μας είπε τι απέγινε μ εκείνη τη διαπραγμάτευση; Για πόσα χρόνια κλείσαμε και τι ανταλλάγματα πήραμε; Η σιωπή μάλλον δεν οφείλεται στη μυστική διπλωματία, αλλά στην διπλωματική ανικανότητα.
Συνοπτικά το 2017 ήταν από τα χειρότερα για την πορεία της χώρας και δεν κληροδοτεί κάτι το θετικό για τον καινούργιο χρόνο. Θα δούμε.
Απόστολος Γεωργόπουλος
