ΟΙ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΚΑΙ Η …. ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ

Καταλήξαμε να είμαστε θεατές της …. Κηδείας μας και να χαιρόμαστε το θέαμα! Βουλιάζουμε επί 6 χρόνια και εμείς σκεφτόμαστε τις λεπτομέρειες και τα «κεκτημένα»! Δεν καταλαβαίνουμε, ότι η κατάστασή μας ήταν και είναι «μη διαχειρίσιμη». Νομίζουμε ότι τη λύση του προβλήματός μας θα την επιτύχει κάποιος πολιτικός, ο οποίος θα μεταμορφωθεί, ως δια μαγείας, από ανίκανος σε σωτήρα. Οι τωρινοί λένε, ότι δεν είναι δυνατό να λύσουν σε ένα χρόνο, προβλήματα που μαζεύτηκαν επί 30 χρόνια, δεν λένε όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ένα Ρίχτερ που προστέθηκε στα πέντε προηγούμενα και έγιναν έξι, δηλ. σεισμός καταστροφής!   

Όχι συν-Έλληνες, δεν θα μας σώσει κανένας, όσο δεν καταλαβαίνουμε τα αδιέξοδα που βρίσκονται μπροστά μας, με κυριότερο εκείνο της ελλειμματικής εθνικής παραγωγής.

Η παραγωγή μας είναι λιγότερη απ ότι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε και όσο αυτή δεν αυξάνεται, αντιθέτως μειώνεται, όλα τα υπόλοιπα είναι μη διαχειρίσιμα! Δυστυχώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτό το τόσο απλό πράγμα. Διαμαρτύρονται οι αγρότες ότι δεν έχουν να πληρώσουν, διαμαρτύρονται οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι συμβολαιογράφοι, οι φαρμακοποιοί, οι συνταξιούχοι, γιατί περιορίζονται τα έσοδά τους και δεν μπορούν να ζήσουν, κανένας όμως δεν διαμαρτύρεται για τις επιχειρήσεις που κλείνουν κάθε μέρα, ούτε για τις θέσεις παραγωγικής εργασίας που χάνονται, ούτε για τον σπάταλο και ανίκανο Δημόσιο τομέα με τους 650.000 καλοαμοιβόμενους, που δεν χρειάζονται και δεν προσφέρουν τίποτα!

Έλληνες είμαστε επιπόλαιοι και άκριτοι, γι’ αυτό θα τα χάσουμε ΟΛΑ. Τα κοράκια τρώνε τις σάρκες μας, κι εμείς ασχολούμαστε με το χρώμα των φτερών τους! Άλλοι λαοί έλυσαν προβλήματα σαν τα δικά μας με την λογική, εμείς προσπαθούμε να τα λύσουμε με τον παραλογισμό!! Το τίμημα που καλούμαστε να πληρώσουμε είναι πολύ βαρύ και ξεπερνάει τις δυνατότητές μας. Η μεσαία τάξη έχει σχεδόν διαλυθεί και  όταν δεν υπάρχει μεσαία τάξη, δεν υπάρχει κοινωνία. Θα κλάψουμε και για κομμάτια της πατρίδας μας που θα χαθούν, αυτό σκεφτείτε το και μην κοιτάζετε αλλού. Ωφελεί αν θυμηθούμε για λίγο τον Καζαντζάκη που μας λέει «ξύπνα παιδί μου, ξύπνα πριν σε ξυπνήσει ο χάρος»!

Απόστολος Γεωργόπουλος