ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ

Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις αυτή τη φορά έχουν μία ειδοποιό διαφορά, είναι  αυτονομημένες από τα πολιτικά κόμματα. Οι διαμαρτυρόμενοι δεν υποκινούνται από κάποια πολιτική παράταξη και δεν στρέφονται κατά συγκεκριμένου κόμματος και κυβέρνησης, αλλά κατά του πολιτικού κόσμου, της κοινωνικής καταπίεσης και της οικονομικής εξαθλίωσης! Οι πολιτικοί, ανόητοι και τυχοδιώκτες καθώς είναι, έκαναν το μοιραίο λάθος και άφησαν τον λαό σε παρατεταμένη οικονομική κρίση, που είχε σαν αποτέλεσμα την πλήρη οικονομική του καταστροφή, δηλ. έφτασαν οι πολλοί να μην έχουν τίποτα πλέον να χάσουν και να μην φοβούνται τα χειρότερα. Ο Έλληνας, ζυμωμένος διαχρονικά με την ανέχεια και την αβεβαιότητα, αισθάνεται μια κάποια ασφάλεια, όταν έχει «το σπίτι του και λίγα λεφτά στην άκρη για ώρα ανάγκης». Τα λεφτά τελείωσαν από την παρατεταμένη οικονομική κρίση και την φοροεπιδρομή των  κυβερνήσεων της εξαετίας, ενώ τώρα βλέπει να κινδυνεύει και το σπίτι του.  Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, με χειρότερη εκείνη του ΠΑΣΟΚ, προετοίμασαν την κρίση, κοινωνική και οικονομική, ενώ οι κυβερνήσεις της κρίσης, με χειρότερη τη σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ, αναβάλουν όσο μπορούν το μοιραίο, το οποίο έχει δρομολογηθεί και γρήγορα θα φθάσει. Οι πολιτικοί λόγω ανικανότητας, ο πνευματικός κόσμος λόγω μαλθακότητας και οι βολεμένοι λόγω συμφέροντος, θέλουν να πιστεύουν ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και θα βρεθεί λύση! Η δημοκρατία έχει λύσεις, αλλά μόνο σε περίοδο γαλήνης, δηλ. όταν όλα μπορούν να περιμένουν. Σε περίοδο αναταραχής και φουρτούνας η δημοκρατία υπηρετεί μόνο τους επιτήδειους! Σήμερα το φυτίλι της αναμονής τελειώνει και η έκρηξη πλησιάζει.

Τα δεινά μας είναι δυο: Πρώτο, το τεράστιο, ανίκανο και σπάταλο κράτος, το οποίο πρέπει να περιοριστεί τουλάχιστον στο μισό. Δεύτερο, η περιορισμένη παραγωγή, η οποία πρέπει τουλάχιστον να διπλασιαστεί, για να έχουμε ψωμί να φάμε.

Επειδή οι πολιτικοί είναι ανίκανοι να πάρουν ορθές αποφάσεις, το πράγμα δυστυχώς πηγαίνει προς την εκτροπή και μάλιστα γρήγορα.

Οι πολιτικοί με την αφέλεια και την ανοησία τους, τα κατάφεραν να φέρουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη θέση να μην έχει τίποτα για να χάσει! Η πλειοψηφία ζει καταστάσεις μη διαχειρίσιμες και αρχίζει να μην φοβάται την έκρηξη, όπως ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή.

Η ευχή πρέπει να είναι μία:  Η λύση να μην αργήσει κι άλλο, γιατί η πληγή πυορροεί και χειροτερεύει.       

Απόστολος Γεωργόπουλος