ΟΙ ΠAΝΩ ΑΠΟ 100 ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Οι 100 πρώτες μέρες των νέων κυβερνήσεων, αποτελούν πρόκριμα για την πολιτική τους. Η σημερινή κυβέρνηση έχει ζωή κοντά πέντε μήνες και αντικατέστησε την προηγούμενη, η οποία είχε χάσει τη μπάλα σε όλους τους τομείς, είχε αφήσει το μισοβουλιαγμένο καράβι στην τύχη του και χαιρόταν τις κυβερνητικές καρέκλες. Είχε την λαθεμένη εντύπωση, ότι διόρθωνε τα κακώς κείμενα, την στιγμή που όλα χειροτέρευαν.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει μπροστά της την διαλυμένη οικονομία και τις συνέπειές της, την ανασφάλεια της κοινωνίας με την εγκληματικότητα να οργιάζει, ένα χρέος δυσβάστακτο και την άμυνα της χώρας σε κακή κατάσταση, σε μια εποχή σοβαρών απειλών.
Η κυβέρνηση έταξε πολλά και έβαλε τον πήχη ψιλά. Φάνηκε ότι ήταν προετοιμασμένη για να αρχίσει αμέσως δουλειά. Ας δούμε τι έχει γίνει μέχρι σήμερα κατά τομείς:
1.Στην οικονομία η κυβέρνηση φαίνεται να αντιλαμβάνεται, ότι πρέπει το συντομότερο να αυξηθεί το εθνικό προϊόν και επιδιώκει επενδύσεις, οι οποίες μέχρι στιγμής, δεν υλοποιούνται. Παρά το ότι διεθνώς υπάρχει πλημύρα διαθέσιμων κεφαλαίων, προς τα εδώ δεν έρχεται τίποτα. Τα σημερινά διαθέσιμα κεφάλαια είναι τυχοδιωκτικά και κυνηγάνε το ευκαιριακό κέρδος και όχι τις μόνιμες επενδύσεις, διότι η διεθνής οικονομία είναι σε αναταραχή με απρόβλεπτη εξέλιξη. Η ελπιζόμενη μεγάλη επένδυση του Ελληνικού, καρκινοβατεί, με το ενδιαφέρον από τον επενδυτή να επικεντρώνεται αρχικά στο Καζίνο! Η κυβέρνηση έχει κρεμάσει τις ελπίδες της «σε λίγα μεγάλα καρφιά», ενώ ασφαλέστερη φαίνεται η πολιτική να βοηθηθούν οι μικρές επιχειρήσεις. Καμία μεγάλη επιχείρηση στην Ελλάδα δεν τελεσφόρησε και δεν ωφέλησε την κοινωνία, πράγμα που πρέπει να προβληματίσει. Έγιναν κάποιες κινήσεις ανακούφισης των επιχειρήσεων και αύξησης της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, πράγματα αμφίβολης απόδοσης, με την αυξανόμενη ζήτηση να χειροτερεύει το εμπορικό Ισοζύγιο, αφού η εγχώρια παραγωγή δεν μπορεί να την καλύψει, λόγω της διάλυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μείωσης εγχώριας παραγωγής αγαθών. Ίσως οι παροχές να ήταν καλύτερο να δίδονταν με την μορφή επιδότησης της απασχόλησης, σε εργαζόμενους όμως που τους επιλέγουν οι εργοδότες και όχι ο ΟΑΕΔ, έτσι η παραγωγή θα ξεκινούσε με μειωμένο κόστος, δηλ. ανταγωνιστικά, τα χρήματα πάλι θα έπεφταν στην αγορά και η ανεργία θα μειωνόταν. Φαίνεται ότι για την επανεκκίνηση της οικονομίας, δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις.
2.Ο περιορισμός της εγκληματικότητας. Εδώ έχει αρχίσει δουλειά, αλλά χρειάζονται δύο ενέργειες, πρώτο, να αλλάξει ο Ποινικός Κώδικας(είναι ανεξήγητη η καθυστέρηση της Κυβέρνησης να φέρει το θέμα στη Βουλή) και δεύτερο, η απόφαση της Κυβέρνησης να σπάσει αυγά, για να φτιάσει ομελέτα! Είναι αδιανόητο μια πάνοπλη αστυνομία, να ταλαιπωρείται από μικροομάδες αλητών-κουκουλοφόρων, με τους οποίους να παίζει καθημερινό πετροπόλεμο! Η παράταση της αναρχίας σημαίνει, ή ανικανότητα της αστυνομίας, ή κακή πρόθεση των πολιτικών προϊσταμένων της, ή ακαταλληλότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος! Ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι κρίμα να φορτωθεί με αποτυχία και οι πολίτες να ληστεύονται, κι αυτά στο όνομα της Δημοκρατίας! Η Κυβέρνηση, αν δεν θέλει να μετακομίσει στον χώρο της Αντιπολίτευσης, πρέπει να λύσει άμεσα το πρόβλημα της αναρχίας, που ταλανίζει τους Έλληνες. Μέχρι στιγμής πάντως, οι αναρχικοί φαίνονται πολύ ζωηροί και μοιάζουν με Λερναία Ύδρα της οποίας ένα κεφάλι κόβουν, δύο φυτρώνουν!
3.Η εξυπηρέτηση του χρέους. Το χρέος είναι μεγάλο και αυξάνεται συνεχώς. Η Κυβέρνηση προσπαθεί να δανειστεί φθηνότερα και να πληρώνει κάποια από τα ακριβότερα δάνεια, αυτό όμως δεν αρκεί, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε, ότι πρέπει να παράγουμε περισσότερα από ότι καταναλώνουμε, για να πληρώνουμε το χρέος από το περίσσευμα, πράγμα που θα δυσκολευτούμε να καταλάβουμε και να αποδεχτούμε! Είναι περίεργο, αυτή η χώρα από το 1821 να είναι πάντα χρεωμένη και να πνίγεται από τα δάνεια!
4.Εθνική άμυνα. Φαίνεται η Κυβέρνηση να έχει καταλάβει, ότι η άμυνα δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, σε μια εποχή που οι κίνδυνοι είναι αυξημένοι. Με λεονταρισμούς και φλυαρίες δεν αναστέλλονται οι Τουρκικές και όχι μόνο, απειλές, οι οποίες κάθε μέρα πολλαπλασιάζονται. Η ασφάλεια, σε εποχές που το συμφέρον καθορίζει τις συμπεριφορές των «φίλων», δεν εξασφαλίζεται από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά από τα κανόνια και οι γείτονές μας οι Τούρκοι έχουν πολύ περισσότερα από εμάς, αλλά και διάθεση να τα χρησιμοποιήσουν. Τα αποτελέσματα ορατά, το 1/3 της Κύπρου υπό κατοχή, η αιγιαλίτιδα ζώνη μας απέναντι σε casus belli, οι γεωτρήσεις απαγορεύονται σε περιοχές που νομίζουμε ότι μας ανήκουν, οι παραβιάσεις «επιτρέπονται» και τα τούρκικα αεροπλάνα και πλοία αλωνίζουν στον αέρα και στις θάλασσες που πάλι λέμε ότι μας ανήκουν, οι Συνθήκες αμφισβητούνται και η ΑΟΖ παραβιάζεται. Η Κυβέρνηση υπέγραψε μια συμφωνία παραχωρήσεων με τους Αμερικανούς(χωρίς να ξέρουμε αν υπάρχουν ανταλλάγματα και κάποιες εγγυήσεις), μελετάει την αναβάθμιση των F16 και συζητάει την απόκτηση κάποιων σκαφών, την ώρα που η πολεμική μας βιομηχανία έχει διαλυθεί. Τα προγράμματα αυτά έχουν δύο δυσκολίες, «επείγουν και εμείς δεν φαίνεται να μπορούμε να βιαστούμε και θέλουν λεφτά, τα οποία εμείς δεν έχουμε»! Πρέπει να μας κάνει να ντρεπόμαστε η δήλωση του Ερτογκάν «ότι οπλικά συστήματα δεν μας δίνουν, τα φτιάχνουμε μόνοι μας»! Εμεί τι κάνουμε; Συνδικαλιζόμαστε, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη περισσότερο ταιριαστή λέξη με την ίδια κατάληξη.
Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβει υπόψιν στα σοβαρά, ότι ο τόσο ταλαιπωρημένος και φοβισμένος λαός, έχει χορτάσει από υποσχέσεις και κουραστεί στην αναμονή, πρέπει να δει φως άμεσα, γιατί αυτό του έταξε προεκλογικά η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης. Πρέπει να γίνει κάτι από εκείνα που επιβάλλεται να γίνουν για να κινηθεί η οικονομία και όχι διανομή μέρους του υπερπλεονάσματος με τη μορφή ελεημοσύνης, όπως ακριβώς έκαναν και οι προηγούμενοι, γιατί η κούραση θα έρθει γρήγορα και η σούπα πάλι θα ξινίσει!
Απόστολος Γεωργόπουλος
