Ο ΚΟΛΟΣΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΟΥΣΙΟΥ του Henry Miller

Με αυτό το βιβλίο  συνέβη κάτι για πρώτη φορά στη ζωή μου: Είχα την βεβαιότητα ότι το είχα διαβάσει και έπλαθα και κάποιους χαρακτηρισμούς για τους Έλληνες, τους οποίους ποτέ δεν έγραψε ο Henry Miller, τουλάχιστον σ αυτό το βιβλίο! Πρόσφατα το αγόρασα για να το δώσω σε κάποιο φίλο μου, ακριβώς για εκείνα που πίστευα ότι θα διάβαζε και καθώς το άνοιξα κατάλαβα ότι ποτέ δεν το είχα διαβάσει. Ας είναι.

Αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να το είχαν διαβάσει περισσότεροι Έλληνες και θα ήταν καλό να συστήνεται στους μαθητές και στους φοιτητές να το κάνουν. Θα ρωτήσει κάποιος, γιατί; Διότι ο συγγραφέας αξιολογεί την Ελλάδα και τους Έλληνες, προσεγγίζοντας τους από έναν άλλο δικό του δρόμο και αποκαλύπτοντας ότι σ αυτό τον τόπο και σ αυτούς τους ανθρώπους, δεν υπάρχει μόνο η κακή βιτρίνα, αλλά και κάτι θαυμάσιο πάρα μέσα. Ο συγγραφέας έζησε για ένα δύσκολο χρόνο στην Ελλάδα, δύσκολο γιατί είχε ήδη αρχίσει ο δεύτερος πόλεμος, ήθελε να μείνει κι άλλο, αλλά η Αμερικάνικη Πρεσβεία τον πίεζε να φύγει. Εκείνο το χρόνο ο Henry Miller στην Ελλάδα, εκτός από τον Γιώργο Κατσίμπαλη, τον οποίο υπονοεί ο τίτλος, γνώρισε και αγαπήθηκε από όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, με πρώτο και καλύτερο τον Γιώργο Σεφέρη, τον Σεφεριάδη όπως του άρεσε να τον αποκαλεί. Το πλέον ενδιαφέρον για μας τους Έλληνες είναι ο τρόπος που ο Miller πλησίασε την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον σημερινό πολιτισμό και την καθημερινότητα, κοίταξε κάτω από την επιφάνεια τους χαρακτήρες και την συμπεριφορά των απλών ανθρώπων και ενθουσιάστηκε. Επέμειναν πολύ και τον πίεσαν περισσότερο οι άνθρωποι της Πρεσβείας για να το πείσουν να φύγει. ‘Όπου πήγαινε και όπου στεκόταν ανακάλυπτε και μια αρετή, κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, όταν γίνεται από έναν άνθρωπο, ο οποίος γνώριζε όλο τον κόσμο σαν το σπίτι του. Όποιος θέλει να πάρει μια άλλη γεύση της χώρας και των κατοίκων της, ας διαβάσει τον «Κολοσσό του Μαρουσιού» και θα χαρεί.

Απόστολος Γεωργόπουλος