ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΦΟΒΙΣΜΕΝΩΝ Ή ΠΙΝΑΚΟΘΥΚΗ ΗΛΙΘΙΩΝ

Τις τελευταίες ημέρες ο πολιτειακός παράγων εξακολουθεί να απειλεί την Τουρκία, ότι αν τολμήσει να έρθει προς τα εδώ, εκτός και αν τη φέρει ο αέρας, θα την τιμωρήσουμε, δηλ. θα την κάνουμε νταντά, ενώ ο πολιτικός κόσμος και τα φερέφωνά του, ασχολούνται με την ανάρτηση από τον ΟΗΕ των συντεταγμένων της Τουρκολιβυκής ΑΟΖ, γεγονός που θα επιτρέψει στην Τουρκία να χρησιμοποιήσει νομιμοφανέστερα τα 5 της σκάφη έρευνας και γεώτρησης.

Όσα και αν θέλω να κοιτάζω αλλού, μου έρχεται αυθόρμητα η απορία, γιατί εμείς τα εξαπανέκαθεν τζίνια της περιοχής, δεν έχουμε οριοθετήσει ούτε με ένα γειτονικό κράτος ΑΟΖ, τότε που μπορούσαμε, γιατί τώρα είναι μάλλον αργά. Φοβούμενοι μήπως μας δουν οι Τούρκοι, προσπαθήσαμε να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Αλβανία, αλλά την ώρα των υπογραφών οι πονηροί Αλβανοί την κοπάνησαν, και να σκεφτεί κανείς ότι αυτός ο εμπαιγμός συνέβη, όταν εμείς ταΐζαμε ένα εκατομμύριο από δαύτους!

Προτείναμε, λέει η Κυβέρνηση, στους συν-ευρωπαίους  μας τους Ιταλούς να οριοθετήσουμε ΑΟΖ και εκείνοι μας απάντησαν, ότι δυσκολεύονται «γιατί οι ψαράδες τους έχουν συνηθίσει να ψαρεύουν μέχρι τα Επτάνησα»!

Για να μην πάμε παραπέρα, δηλ. στην κατάληψη της Κύπρου, στο Casus beli για τα 12 μίλια, στο φιάσκο των Ιμίων, στα πετρέλαια της ανατολικής Θάσου, στην «τουρκική» μειονότητα της Θράκης, στην αμφισβήτηση της Λοζάνης, στην απαίτηση αποστρατικοποίησης των νησιών, στην αποπομπή των Ελλήνων της Πόλης, στον εκτουρκισμό της Τενέδου και της Ίμβρου, στην ασυδοσία των τουρκικών αεροπλάνων να αλωνίζουν στο Αιγαίο, στο θράσος του Ερτογκάν, προσκεκλημένου του φωστήρα Τσίπρα, κλπ., μήπως πρέπει να σκεφτούμε ξανά τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και να τα βρούμε κουβεντιάζοντας και όχι κυνηγημένοι, αφού έτσι κι αλλιώς χαμένοι βγαίνουμε; Βέβαια τέτοιες αποφάσεις δεν παίρνονται αυτοβούλως από δειλούς πολιτικούς κι από επιπόλαιο λαό.