ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΣΠΟΡΟ!
Οι Έλληνες της «μεταδανειστικής» εποχής, περνάμε δύσκολες μέρες, κατρακυλώντας στην παρακμή για επικίνδυνα μακρύ χρονικό διάστημα. Γίναμε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι ισότιμο, διότι, μετά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μας εκπροσωπούν εκεί πολιτικοί περιορισμένων ικανοτήτων. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχαμε, και παραείχαμε, θέση, αλλά παρασυρθήκαμε από την μεγαλομανία ανόητων πολιτικών, και υιοθετήσαμε το κοινό σκληρό νόμισμα, το οποίο υπήρξε η καταστροφή μας, γιατί πήραμε μόνο τα κακά του, δηλ. τον εύκολο και φθηνό δανεισμό, ενώ είμαστε μη ανταγωνιστικοί. Όταν, το 2009 τελείωσε η ευδαιμονία των δανείων, άρχισαν οι δυσκολίες. Θα περίμενε κανείς, οι πολιτικοί και ο λαός, να σκεφτούμε τι έπρεπε να κάνουμε για να βγούμε από την περιοχή της οικονομικής κρίσης. Όλοι μας κάναμε λάθος, κρύψαμε το κεφάλι μας στην άμμο και αφήσαμε τον πισινό μας εκτεθειμένο.
Επί μία επταετία παραλογιζόμαστε, με τον λαό να διεκδικεί και τους πολιτικούς να τάζουν και να φλυαρούν. Η λογική, σύνθετη ή απλοϊκή, λέει: Αν χρειάζεσαι για να ζήσεις 10 και έχεις 5, θα μειώσεις τις απαιτήσεις σου στα 5 με στέρηση και πόνο ή θα αυξήσεις τα 5 στα 10 με προσπάθεια, ή, το ορθότερο, θα κάνεις και από τα δύο. Εμείς δυστυχώς επιλέξαμε και επιλέγουμε, την πρώτη λύση! Ενώ διατηρούμε τις δαπάνες μας στο 10 ή γύρω του, μειώνουμε το 5 κατά 6% κάθε χρόνο! Οι κυβερνήσεις της κρίσης, με αποκορύφωμα την τωρινή, αντί να πουν στον λαό δούλεψε, και να του παρέχουν τις δυνατότητες να το κάνει, τον στριμώχνουν, τον απειλούν και τον απογοητεύουν, με αποτέλεσμα, κι αν δεν χρωστούσαμε τίποτε, πάλι δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Είναι επικίνδυνο, αλλά και περίεργο, οι κυβερνώντες να επιμένουν σε αντίθετη πολιτική απ αυτή που επιβάλλεται για να ανακάμψουμε. Αντί να ενθαρρύνουν τους εργαζόμενους να σπείρουν για να θερίσουμε όλοι αύριο, του αρπάζουν τον σπόρο, πράγμα που σημαίνει ανοησία ή συμμετοχή σε επικίνδυνη διαπλοκή κατά της χώρας! Επιβάλλεται να μας πει ο Πρωθυπουργός τι σκέφτεται να κάνει για να βγούμε από την κρίση;
Απόστολος Γεωργόπουλος