ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΥ!

Τα τελευταία χρόνια προβληματίζει το ποιος θα κρατάει τη σημαία στις παρελάσεις. Υπάρχουν οι απόψεις, κατά τη μία  να την κρατάει ο άριστος και κατά την άλλη ο τυχαίος. Κατά τους υποστηρικτές της «αριστοκρατίας» ή σημαιοφορία αποτελεί αμοιβή ή αναγνώριση της αυξημένης προσπάθειας του αρίστου, δηλ. η σημαία από σύμβολο γίνεται έπαθλο. Οι αντιλέγοντες προβάλουν το επιχείρημα, ότι η πατρίδα στις δύσκολες ώρες, δεν καλεί μόνο τους άριστους, αλλά και τους μη άριστους. Αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι στις δύσκολες ώρες καλούνται μεν όλοι, αλλά και εκεί ισχύουν  κριτήρια προτεραιότητας στον επιμερισμό του κινδύνου αλλά και της εισφοράς, οι ικανότεροι αναλαμβάνουν πλέον επικίνδυνες αποστολές, ενώ οι έχοντες περισσότερα, καλούνται να εισφέρουν περισσότερα. Οι υποστηρικτές της τυχαιότητας, πρώτα-πρώτα αποποιούνται την λογική της αριστείας, διότι λένε, η αριστεία πληγώνει τους μη αρίστους, δεν λένε όμως, γιατί όταν χρειάζονται γιατρό ή δικηγόρο, επιλέγουν τον καλύτερο που μπορούν, όταν αγοράζουν, προτιμούν το καλύτερο που μπορούν, και όταν χρειάζεται να προσλάβουν κάποιον, δεν προσλαμβάνουν τον χειρότερο, χωρίς ποτέ να θυμόνται τη λογική του πληγώματος των μη επιλεγμένων τους! Οι ασχολούμενοι με αυτού του είδους τις επιλογές, δεν πρέπει να παραβλέπουν, ότι η σημαία δεν είναι έπαθλο, αλλά σύμβολο και σαν τέτοιο πρέπει να περνάει στην εκτίμηση των παιδιών και όχι μόνο. Είναι χρήσιμο να προσέξουμε, ότι στις εθνικές γιορτές, δηλ. στις επετείους ανάμνησης, οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, δεν αισθάνονται την ανάγκη να προβάλουν το σύμβολο της σημαίας, γιατί το εθνικό αίσθημα είναι καταρρακωμένο! Εκεί είναι το εθνικά επικίνδυνο πρόβλημα και όχι στη σημαιοκρατία! Στις παρελάσεις, η σημαία είναι μία και ένας μπορεί να την κρατάει, ας την κρατάει ο άριστος, όπως ο άριστος επιλέγεται για την ανώτερη παιδεία και για τις υπεύθυνες κοινωνικές θέσεις, κι ας περάσει το σωστό μήνυμα, ότι η μεταφορά της σημαίας, δεν αποτελεί αμοιβή, αλλά υποχρέωση και ο άριστος πρέπει να την εκπληρώσει!

 Η σημαία έχει γίνει δυστυχώς και αντικείμενο διαφωνίας αναφορικά με την εθνικότητα των παιδιών. Οι μαθητές χωρίζονται σε Έλληνες και αλλοδαπούς και εμπλέκονται στους συμβολισμούς, λέγοντας στους αλλοδαπούς, ότι δεν πρέπει να αισθάνονται ευθύνη για την χώρα που γεννήθηκαν, ζουν και σπουδάζουν, λες και φταίνε τα παιδιά που οι μεγάλοι τους στερούν την ιθαγένεια και τους κάνουν να αισθάνονται ξένοι! Η υποκρισία ξεπερνάει τα όρια, αν σκεφτεί κανείς, ότι βαφτίσαμε Έλληνα τον Ηλιάδη, ενώ στερούσαμε την ιθαγένεια στους Ατεντοκούνμπο, μέχρι που έγιναν Frick Greek!

Αν δεν τα βρίσκουμε και δεν συμφωνούμε στο ποιος θα μεταφέρει τη σημαία, υπάρχει κι άλλη λύση, να μην την κρατάει ΚΑΝEΝΑΣ! Τα σχολεία ας αποκτήσουν «σχολικές σημαίες», πράγμα που δεν φαίνεται να μειώσει το … φρόνημα των νέων Ελλήνων, αυτό βρίσκεται ήδη αρκετά χαμηλά.

Απόστολος Γεωργόπουλος