ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΡΟΛΟΥΣΙΕΣ

| 14 Δεκεμβρίου 2020 | 0 Comments
Print Friendly, PDF & Email

Τέλειωσε και αυτή η Ευρωπαϊκή Σύνοδος Κορυφής και η Κυβέρνηση πέρασε κάτω από τον πήχη, γιατί η ίδια τον είχε τοποθετήσει ψιλά. Η Κυβέρνηση βαυκαλιζόταν με την ελπίδα, ότι οι συμφεροντολόγοι Ευρωπαίοι θα τιμωρούσαν την Τουρκία επειδή στριμώχνει δύο Κράτη-μέλη της ΕΕ. Η όλη συλλογιστική της σημερινής Κυβέρνησης, όπως και όλων των προηγούμενων, πλην εκείνων του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είναι με απλά λόγια ανόητη και εκτός πραγματικότητας. Είναι λιγότερο από παιδαριώδες, ενήλικες που κυβερνάνε μια Χώρα, να μην καταλαβαίνουν πράγματα απλά και εύκολα, Ας τα πάρουμε με τη σειρά: Περιμένει η Κυβέρνηση από την Ε.Ε. να τιμωρήσει την Τουρκία, πράγμα αδύνατο, διότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκή συνείδηση, ενώ τα περισσότερα Κράτη της Ένωσης έχουν τεράστια συμφέροντα εκεί. Η Γερμανία, στην οποία ζουν πάνω από 3 εκατομμύρια Τούρκοι, δεν θα θυσιάσει τις τεράστιες επενδύσεις της στην Τουρκία, ούτε τα πολλά λεφτά από τις 6 φρεγάτες 214 που κατασκευάζονται  στα τουρκικά ναυπηγεία. Η Ισπανία κατασκευάζει ελικοιπτεροφόρο για την Τουρκία σε τουρκικό ναυπηγείο, ενώ μαζί με την Ιταλία, έχουν εκτεθεί υπερβολικά για την οικονομική  αντοχή τους, με δάνεια προς τις Τουρκικές Τράπεζες,  Η περίπτωση θυμίζει τον Ωνάση με τη Χιλή και τα φαλαινοθηρικά, με τα οποία ήθελε να ψαρεύει φάλαινες στα νερά της Χιλής, η οποία απειλούσε να τα βουλιάξει. Ο Ωνάσης, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Τουρκία, σκέφτηκε την απλή λύση να ασφαλίσει τα αλιευτικά σε Χιλιανή Εταιρία και όλα πήγαν μια χαρά. Η Βουλγαρία είναι «φιλαράκια» με την Τουρκία και δεν θα ήθελε να την δυσαρεστήσει, γιατί δεν είναι δύσκολο να μαζευτούν μερικές χιλιάδες «πρόσφυγες» στα κοινά σύνορα. Οι Ούγγροι και οι Πολωνοί, ποτέ δεν τα πήγαν καλά μαζί μας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Λοιπόν ας το πάρουμε χαμπάρι, η Ε.Ε. ποτέ δεν θα τα χαλάσει με την Τουρκία για χάρη μας. Ας πάμε στη Αμερική κι ας δούμε τι θα μας έρθει από εκεί. Η Αμερική τιμωρεί άμεσα και σκληρά, όποιον αδύνατο της σηκώσει κεφάλι και της θίξει τα συμφέροντα, με την Τουρκία όμως δεν είναι το ίδιο, διότι ούτε αδύνατη είναι, ούτε κορόιδο. Η Αμερική βλέπει, ότι η απειλή της θα έρθει από την συνεργασία Κίνας-Ρωσίας και με τίποτα δεν θα ήθελε τη Τουρκία προς τα εκεί, πράγμα που  η Τουρκία το ξέρει και το εκμεταλλεύεται ήδη. Η Τουρκία, κάτω από καμία απειλή δεν θα αλλάξει το πρόγραμμά της και δεν θα μειώσει τις διεκδικήσεις της, διότι γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες της και τις αδυναμίες των άλλων. Λοιπόν ας μην περιμένουμε πολλά από τους Αμερικάνους, διότι πάλι θα απογοητευτούμε.  

Κάτω από αυτή την ζοφερή κατάσταση, εμείς τι μπορούμε να κάνουμε, εκτός από να λέμε ότι ο αέρας έφερε το Ορουτς Ρεις στα χωρικά μας νερά; Εμείς πρέπει, αντί να κοιτάζουμε προς τα έξω να μάθουμε να κοιτάζουμε προς τα μέσα και αντί να πιστεύουμε ότι φταίνε άλλοι για τα δεινά μας, να συνειδητοποιήσουμε, ότι φταίμε εμείς. Να μάθουμε να ζητάμε ευθύνες για τα λάθη και τις ανοησίες των Πολιτικών και να γίνουμε Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια των ανικάνων και των διεφθαρμένων. Πρέπει όλοι, Κυβέρνηση και Λαός, να καταλάβουμε, ότι τα δικαιώματα  μας μόνο εμείς μπορούμε να τα υποστηρίξουμε και μόνο με τον κατάλληλο τρόπο. Ποιος είναι ο «κατάλληλος τρόπος»; Είναι το Διεθνές Δίκαιο συνοδευόμενο από Κανονιοφόρους! Δυστυχώς το Διεθνές Δίκαιο, όπως και όλα τα Δίκαια, δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά από μόνο του.ούτε με την φραστική υποστήριξη συμμάχων και γειτόνων, για να αποθαρρυνθεί ο παραβάτης, στην δική μας περίπτωση η Τουρκία, πρέπει να γνωρίζει ότι θα πληρώσει με αίμα την παραβατικότητα του και ότι το τίμημα θα είναι δυσανάλογα ψιλό. Η αποτροπή πρέπει να αναφέρεται σε στοχευμένα και οδυνηρά πλήγματα, αλλά και στην αποφασιστικότητα μας να τα εφαρμόσουμε. Φοβάται η Τουρκία μια δική μας αποτελεσματική αντίδραση; Φυσικά όχι, γιατί ξέρει ότι ποτέ δεν προετοιμαστήκαμε για κάτι τέτοιο. Οι Κυβερνήσεις από το 1982 και μετέπειτα, λιβανίζουν τις ένοπλες δυνάμεις, ενώ διαλύουν τα εργοστάσια υποστήριξης και συντήρησης του πολεμικού τους υλικού. Οι πολεμικές βιομηχανίες, οι οποίες ιδρύθηκαν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (και κάποιες δυστυχώς από την Χούντα), διαλύθηκαν από τα κομματόσκυλα και τους συνδικαλιστές, ενώ την ίδια τύχη είχαν και τα Ναυπηγεία, όπου κατασκευάζονταν τα πολεμικά μας πλοία. Η σημερινή Κυβέρνηση λέει πως κατάλαβε την χρησιμότητα της πολεμικής βιομηχανίας και προσπαθεί να την ξαναστήσει στα πόδια της, μάλλον με λάθος τρόπο, αφού ψάχνει για επενδυτές με τεχνογνωσία ακόμα και στα Εμιράτα!

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι οι Τούρκοι έχουν απογειωθεί τεχνολογικά, αδιαφορούν για τα εμπάργκο όπλων, ανοίγουν συνεχώς μέτωπα και τα κερδίζουν όλα! Στο σημείο που έχουν φτάσει οι σχέσεις μας με την Τουρκία, θα πρέπει να τις ξανασκεφτούμε, γιατί με τους μεγαλοϊδεατισμούς μας, τους οποίους δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε, θα κλάψουμε ήττες οικτρές και θα αντιμετωπίσουμε καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Επί τέλους πρέπει να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, που βρισκόμαστε και τι μπορούμε να θέλουμε.

Απόστολος Γεωργόπουλος  

Καταχωρήθηκε στα: ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
×

Αναρτήστε ένα σχόλιο

*