«Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» και η αντίδραση των ραγιάδων!

Το ΙΣΝ διέθεσε εξακόσα είκοσι εκατομμύρια Ευρώ για την κατασκευή ενός πολιτιστικού κέντρου, του ΚΠΙΣΝ, που από μόνο του αναβαθμίζει την Αθήνα. Εκεί στεγάζεται η Λυρική Σκηνή, η Εθνική Βιβλιοθήκη και ένα θαυμάσιο πάρκο με ελιές και θάμνους από την ελληνική χλωρίδα. Το έργο συμπληρώνεται από εκθεσιακούς χώρους, κανάλι ιστιοπλοΐας, παιδικές χαρές, χώρους Internet και ανάπαυσης, καθώς και χώρους υπαίθριων συναυλιών και εκδηλώσεων. Η είσοδος στο πάρκο και τους βοηθητικούς χώρους είναι ελεύθερη και μπορεί, όποιος θέλει, να περάσει αρκετές ώρες σ ένα περιβάλλον που αποπνέει πολιτισμό.

Η απόφαση του Ιδρύματος ήταν το Πολιτιστικό Κέντρο να παραδοθεί τελειωμένο στο Ελληνικό Δημόσιο, πράγμα που έγινε την 23η Φλεβάρη 2017. Εδώ, όσο καλοπροαίρετος ή κακοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος που  ζει σ αυτόν τον τόπο και γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, προβληματίζεται, για το αν θα μπορέσει η ελληνική διοίκηση, που δεν φημίζεται για τις ικανότητές της, να διαχειριστεί και να μην καταστρέψει ένα έργο που η λειτουργία του είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Το Κέντρο δεν έχει την στατικότητα ενός π.χ. Μουσείου, είναι μία τεράστια δυναμική επιχείρηση, με πολυσχιδή και καθημερινή δράση, που θέλει για να λειτουργήσει, ανθρώπους πολλούς και με ικανότητες, που δεν μας έχει πείσει, ότι διαθέτει ο Δημόσιος Τομέας. Ελπίζουμε οι άνθρωποι του Ιδρύματος να έχουν προβλέψει ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε να μην εξελιχθεί το Πολιτιστικό Κέντρο σε μία ακόμα «προβληματική επιχείρηση» και οι πολιτικοί να μην το δουν σαν ευκαιρία να βολέψουν κάποια δικά τους παιδιά και να το κάνουν ένα ακόμα Ναυπηγείο Σκαραμαγκά. Ίδωμεν.

Εδώ όμως προκύπτει κι ένα άλλο θέμα σχετικά με τον δωρητή, που δεν φαίνεται να κολακεύει, ούτε τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά, το χειρότερο, ούτε και τον ελληνικό λαό. Το Έργο χρηματοδοτήθηκε από την περιουσία του Σταύρου Νιάρχου. Μήπως θυμάται κανένας, έλληνα πολιτικό και έλληνα εργαζόμενο, να είχε πει καλή κουβέντα για τον Νιάρχο, όσο ζούσε; Εκμεταλλευτή τον ανέβαζαν, εκμεταλλευτή τον κατέβαζαν. Τα ναυπηγεία του Νιάρχου, όταν έκλεισαν τον πρώτο Ισολογισμό, παρουσίασαν κέρδη 11.000 δραχμών και όλοι εξεμάνισαν, αγνοώντας, ότι οι πρώτες χρήσεις στις σοβαρές επενδύσεις είναι συνήθως ζημιογόνες. Ο Νιάρχος δεν άντεξε τις συνεχιζόμενες  αντιδράσεις και κατακραυγές, με αποτέλεσμα να  μεταφέρει την μεγάλη δεξαμενή των ναυπηγείων στην Ισπανία! Μετά από λίγα χρόνια δώρισε τα ναυπηγεία στο κράτος, όπως ο άλλος «καταραμένος» Ωνάσης την Ολυμπιακή. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και για τις δύο δωρεές στα χέρια του κράτους. Όταν και οι δύο έγιναν μεγάλοι δωρητές, πολιτικοί και πολίτες άρχισαν το λιβάνισμα και τον θαυμασμό, μέχρι που και ο αριστερός, καλύτερα απροσδιόριστος, κ. Τσίπρας δυσκολευόταν, κατά την παραλαβή, να βρει λόγια για να επαινέσει τον Νιάρχο!

Αυτή είναι η ψυχοσύνθεση και η αντίδραση των πολιτικών και του λαού, που έχουν συνηθίσει να μισούν εκείνους  που κάνουν, ότι οι ίδιοι δεν μπορούν, κι όταν συμβεί οι «μισητοί» να τους χαρίσουν κάτι, τότε οι μέσες σπάνε από τις υποκλίσεις! Αυτή είναι η συμπεριφορά του «ραγιά»!

Απόστολος Γεωργόπουλος