Κύριε Πρωθυπουργέ πρόσεξε!
Αργά ή γρήγορα θα περάσει το φαινόμενο «Κορωνοιός» και κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του ή, για να το πω ποιο διπλωματικά, θα ηρεμήσουμε. Δεν θα εκφράσω εδώ την άποψη μου, που είναι και άποψη πολλών, για την ορθότητα ή μη του τρόπου αντιμετώπισης του όλου θέματος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αλλά θα υποθέσω την πολιτική που θα ακολουθηθεί, αφού ξεφουσκώσει το επεισόδιο με την πανδημία.
Την επόμενη, η Κυβέρνηση θα πρέπει, της αρέσει δεν της αρέσει, να βάλει κάτω τα χαρτιά για να υπολογίσει πόσα χρωστάγαμε, πόσα ξοδέψαμε, πόσα χρωστάμε και που θα τα βρούμε. Για να μην πολυλογάμε, χρωστάγαμε γύρω στο 190% του ΑΕΠ και το ανεβάσαμε στο 205% και κάτι παραπάνω. Όσο και αν μας βοηθήσουν οι πιστωτές, πράγμα αμφίβολο, οι υποχρεώσεις είναι πολλές. Η σημερινή Κυβέρνηση έχει δύο προβλήματα να λύσει, το ένα του χρέους και το άλλο, καθόλου ευκολότερο, το μοντέλο της οικονομίας που θα ακολουθήσουμε. Οι ψίθυροι δείχνουν ότι ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε θα είναι συνέχεια του μέχρι τώρα, δηλ. η φορολογία θα πνίγει εκείνους που χρειάζονται βοήθεια για να παράγουν, θα κυνηγάμε ξένες επενδύσεις ξεπουλώντας ότι έχει απομείνει, θα πιστεύουμε, δηλ. η Κυβέρνηση θα πιστεύει, ότι η Ελλάδα θα σωθεί από τις μεγάλες επιχειρήσεις, θα εξακολουθήσει η συν-αντίληψη, ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν ανεξάρτητα αν παράγουν, κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε από που θα τα πάρουν, ενώ θα συνεχίσει να καλλιεργείται το βαθύ μίσος ανάμεσα στην «εργατιά και την εργοδοσία», κατά την προσφιλή έκφραση του «υπολείμματος των κομουνιστών» και της ισχυρής τάξης των εργατοπατέρων. Ένα καρφί που κάνει πολλούς ευτυχείς είναι εκείνο του Τουρισμού, πιστεύοντας ότι κρεμάγοντας εκεί τις ελπίδες μας θα σωθούμε! Κάποια από τα παραπάνω έχουν ακολουθηθεί στο παρελθόν και έχουν παταγωδώς αποτύχει. Ας ρίξουμε μια ματιά επί τροχάδην:
Ξένες επενδύσεις και μεγάλες επιχειρήσεις
Ας κοιτάξει η Κυβέρνηση στο παρελθόν, να δει πόσες ξένες επενδύσεις και μεγάλες επιχειρήσεις επέζησαν στην Ελλάδα και από πόσες κερδίσαμε. Ενδεικτικά αναφέρω την Ολυμπιακή, τα Ναυπηγεία, τα Λιπάσματα, την Pirelli, την Goodyear, τα Ζαχαρουργεία, την NISSAN στο Βόλο, την ΕΑΒ, την ΕΒΟ, την Σιδηροβιομηχανία, τα Ταχυδρομεία, τον Βερόπουλο/SPAR, τον Μαρινόπουλο/Carrefour, την Υφαντουργία, την Follι-Follie, τους Σιδηροδρόμους και πάει λέγοντας. Όλες οι παραπάνω επιχειρήσεις και ξένες επενδύσεις περιείχαν και μεγάλες ήταν, αλλά έκλεισαν και άφησαν πίσω τους καταστροφές.
Μονοκαλλιέργειες
Το καζίκι με τα ζαχαρότευτλα και με τα τρία ζαχαρουργεία δεν έχει προηγούμενο και ευχή να μην έχει και επόμενο. Ποιοι ηλίθιοι αποφάσισαν να κάνουν την Ελλάδα ζαχαροπαραγωγική χώρα και ποιος πλήρωσε τη ζημιά; Την δεκαετία του 50 ο κάμπος της Ηλείας γέμισε με ρυζοκαλλιέργεια, το αποτέλεσμα γνωστό. Τις τελευταίες δεκαετίες οι αγρότες παρασύρθηκαν στην παραγωγή πορτοκαλιών, τώρα κόβουν τις πορτοκαλιές και φυτεύουν ελιές! Θα αντιδράσουν πολλοί υποστηρίζοντας, ότι είμαστε ελεύθερη οικονομία και ότι θέλει ο καθένας κάνει, το δε Κράτος δεν οφείλει να δίνει κατευθύνσεις και πληροφορίες, αν είναι όμως έτσι, δεν μας χρειάζεται ο συρφετός των ακριβοπληρωμένων δημοσίων λειτουργών, οι οποίοι, κατά τις πρόσφατες παρατηρήσεις του ΔΝΤ, έγιναν ξανά, με κυβερνητικές προσλήψεις φυσικά, όσοι ήταν πριν την κρίση! Στις μονοκαλλιέργειες πρέπει να συμπεριλάβουμε και τον Τουρισμό, έναν από τους πλέον ευαίσθητους τομείς της οικονομίας, ο οποίος είναι καλύτερα να χρησιμοποιείται συμπληρωματικά και όχι αποκλειστικά, αφού επηρεάζεται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες και απρόβλεπτα γεγονότα!
Οι Κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, χωρίς καμία εξαίρεση, δεν ενθαρρύνουν την πρωτογενή παραγωγή, ούτε την μεταποίηση για την κάλυψη πρώτα-πρώτα των εγχώριων αναγκών, αλλά άφησαν τη χώρα ξέφραγο αμπέλι στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, δηλ. πέσαμε στην πισίνα με τους πρωταθλητές χωρίς να ξέρουμε να κολυμπάμε! Καταλήξαμε να εισάγουμε τα πάντα, ακόμα και φρούτα, πληρώνοντας με δανεικά ή με τα έσοδα από ξεπούλημα ελληνικής περιουσίας, η οποία όμως τελειώνει! Το Δημόσιο χρέος έχει φθάσει στο 205% του ΑΕΠ, είναι πολύ μεγαλύτερο αν αναλύσουμε τι εννοούμε ΑΕΠ., και τα άθλια ΜΜΕ μας παρηγορούν που η Τουρκία (χρεοκοπεί), με χρέος κάπου στο 50% του ΑΕΠ της !
Κύριε Πρωθυπουργέ δέστε τι έγινε με την πολιτική που ακολουθήσατε κατά την Πανδημία. Κλίσατε ένα σορό δραστηριότητες για να περιορίσετε τις επαφές, αλλά δεν υπολογίσατε τις αντιδράσεις των ανθρώπων που δεν έπεισαν τα μέτρα σας και οι οποίοι εκτονώνονται στα κορωνοπάρτη και στις κρυφές συγκεντρώσεις, ενώ βολεύονται με τις επιδοτήσεις και δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη όρεξη να γυρίσουν στις εργασίες τους, τις οποίες άλλωστε, σε μεγάλο βαθμό δεν συμπαθούσαν. Με την τακτική που ακολουθήσατε, η μόνη δραστηριότητα που πήγε πολύ καλά αυτή την περίοδο, είναι η παραοικονομία. Τα μέτρα που πάρθηκαν, είναι λάθος να αντιμετωπίζονται με το δίλημμα αν έπρεπε ή όχι να παρθούν, αλλά με την ερώτηση, αν έπρεπε να ήταν διαφορετικά. Η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό αμφιβάλει, αν ο covid-19 ήταν τόσο άγριος, αν τα κλείσε-άνοιξε ήταν ότι το καλύτερο(με 8 θανάτους την ημέρα επιβάλλονταν περιορισμοί και με 80 αίρονταν!) και αν τα εμβόλια είναι αθώα και αποτελεσματικά. Η Κυβέρνηση παίρνει μέτρα επιβολής του εμβολιασμού, γιατί ο κόσμος έχει αμφιβολίες, ενώ 2–3 ανεπιθύμητα κρούσματα έχουν γίνει πρώτο θέμα και κυριαρχούν στις ειδήσεις. Στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, αν κάποιος προσέξει, θα δει σφήνες ανησυχίας να εμφανίζονται, ενώ σε λίγο που θα παρουσιαστεί ο λογαριασμός, θα ξεκινήσει και ο θυμός, με την ανεύθυνη αντιπολίτευση να καιροφυλαχτεί. Οι δημοσκοπήσεις ας μην παίρνονται και πολύ στα σοβαρά, δεν είναι πάντα ασφαλείς σε κρίσιμες περιόδους. Ένα άλλο επικίνδυνο λάθος, είναι οι εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ και ο κυβερνητικός ενθουσιασμός, ότι η ύφεση είναι πολύ χαμηλότερη της προβλεπόμενης, χωρίς κανένας να στέκεται τα 40 δις, τα περισσότερα δανεικά, που ξοδεύτηκαν γι αυτή τη ευνοϊκή εμφάνιση!
Υπάρχουν πολλά που πρέπει και περισσότερα που δεν πρέπει να γίνουν, αναφέρω τρεις τομείς: 1.Μεσαίου μεγέθους Παραγωγικές Επιχειρήσεις, πρέπει να ενισχύονται, αλλά και να ελέγχονται, να λειτουργούν με ελληνικά κεφάλαια, για να καλυφθεί η εγχώρια ζήτηση. 2.Αλλαγή νοοτροπίας εργαζομένων, οι οποίοι πρέπει να υποχρεωθούν να καταλάβουν, ότι δεν αρκεί να απασχολούνται, Η βελτίωση της θέσης και η αύξηση των αποδοχών τους πρέπει να είναι αποτέλεσμα παραγωγής και όχι ψηφοθηρικών νόμων! Οι εργαζόμενοι πρέπει να αγαπήσουν αυτό που κάνουν και να προσπαθούν να βελτιώσουν την χαμηλότατη παραγωγικότητα τους. 3.Να μειωθεί ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων, οι οποίοι ποτέ δεν υπήρξαν παραγωγικοί. Είναι καταστροφικό αυτό που ισχυρίζεται το ΔΝΤ, ότι ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων επανήλθε στην προ κρίσεως εποχή! Ντροπή κύριοι της Κυβέρνησης.
Τα κυβερνητικά στελέχη, δηλ. οι Υπουργοί, πρέπει να πλησιάσουν την παραγωγική διαδικασία και την κοινωνία, για να μάθουν από πρώτο χέρι τι γίνεται εκεί. Αναφέρω προεκλογικό γεγονός: Τότε πολιτευτής και σήμερα Υπουργός, έγραψε ένα αφελές άρθρο σε ημερήσια εφημερίδα και του απάντησα. Μου τηλεφώνησε προσπαθώντας να διορθώσει και με κάλεσε να τον επισκεφτώ στο γραφείο, ενώ εγώ του αντιπρότεινα εκείνος να με επισκεφτεί για να δει και να μάθει τι γίνεται στην παραγωγική διαδικασία και στον δρόμο με τις φάμπρικες. Το βρήκε καλό και το γραφείο του κανόνισε την επίσκεψη, την οποία ακύρωσε την παραμονή λόγο φόρτου εργασίας, ορίζοντάς νέα συνάντηση. Η επόμενη συνάντηση είχε την ίδια τύχη και μου προτάθηκε να συμφωνήσω επίσκεψη και σε άλλες επιχειρήσεις της περιοχής, ώστε ο κ. Πολιτευτής να σχηματίσει πληρέστερη εντύπωση. Κανόνισα με άλλες τρείς επιχειρήσεις, αλλά την ημέρα της επίσκεψης κάτι πάλι συνέβη, ενώ εγώ εισέπραξα τα ειρωνικά σχόλια των άλλων επιχειρηματιών για την αφέλεια μου να περιμένω επίσκεψη πολιτικού στον τόπο εργασίας!
Κύριε Πρωθυπουργέ, σκεφτείτε ότι τα περισσότερα από τα στελέχη σας, σέρνουν συνήθειες άλλων εποχών και αν αποτύχετε θα είναι καταστροφή για τον τόπο!
Απόστολος Γεωργόπουλος
