ΞΕΠΕΡΑΣΤΙΚΑΝ ΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

| 31 Μαΐου 2020 | 0 Comments
Print Friendly, PDF & Email

Με την Τουρκία από το 1821 μέχρι σήμερα, ποτέ δεν αποκτήσαμε φιλικές και ειλικρινείς σχέσεις, άλλοτε οι σχέσεις μας είναι εμφανώς εχθρικές και άλλοτε λυκοφιλικές. Από το 1950 οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν συνειδητοποιήσει τις επεκτατικές διαθέσεις του γείτονα και είχαν καταλάβει, ότι η ασφάλεια μας μπορούσε να στηριχθεί μόνο στην ισορροπία στρατιωτικής ισχύος, έτσι για πολλά χρόνια ακολουθείτο η σχέση 7/10, πιστεύοντας τότε, ότι οι τρεις μονάδες της διαφοράς θα μπορούσαν να καλυφθούν από την υπεροχή του ανθρώπινου δυναμικού. Τα χρόνια πέρασαν και εμείς οι Έλληνες ξεχάσαμε την απειλή, εγκαταλείψαμε την ανάγκη να είμαστε ισχυροί και γίναμε συβαρίτες. Οι Τούρκοι ούτε ξεχνούν, ούτε κρύβουν τις διεκδικήσεις τους, κι εμείς, κάθε φορά που χάνουμε χώρο,  επινοούμε διάφορες ανοησίες σαν φτηνές δικαιολογίες. Το Διεθνές Δίκαιο ορίζει την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 μίλια και εμείς την περιορίζουμε στα 6, γιατί οι Τούρκοι μας απειλούν με κήρυξη πολέμου αν το κάνουμε, προβάλλοντας την ηλίθια δικαιολογία, ότι διατηρούμε το δικαίωμα μας της επέκτασης! Την νύχτα των Ιμίων μπορούσαμε κάτι να κάνουμε, αλλά προτιμήσαμε να δεχτούμε την αμφισβήτηση των βραχονησίδων και την βαφή τους γκρίζα, ενώ μας έριξαν το ελικόπτερο με τους τρεις στρατιώτες και εμείς είπαμε, ότι έπεσε μόνο του και οι τρύπες προήλθαν από διάβρωση των μετάλλων από το θαλασσινό νερό! Κατέλαβαν το 1/3 της Κύπρου, κι εμείς λέγαμε, ότι πρόκειται περί άλλου Κράτους! Έκανε βόλτες το ερευνητικό σκάφος δίπλα στην Κρήτη, κι εμείς λέμε «ότι το έφερε ο αέρας»! Και κάτι πλέον ανησυχητικό και επικίνδυνο: Τα τουρκικά πλοία εμβολίζουν τα δικά μας σε ελληνικά νερά, κι εμείς το βάζουμε στα πόδια και τους αποκαλούμε αγενείς. Τα τουρκικά αεροπλάνα αλωνίζουν κάθε μέρα πάνω από τα ελληνικά νησιά κι εμείς εμπλεκόμαστε σε εικονικές αερομαχίες από τις οποίες έχουμε θρηνήσει αρκετά θύματα, ενώ οι Τούρκοι κανένα! Μήπως χρειάζεται να μας εξηγήσουν οι «ειδικοί», οι οποίοι υποστηρίζουν την υπεροχή του δικού μας ανθρώπινου δυναμικού, πως δικαιολογούνται αυτά τα σε βάρος μας αποτελέσματα;  Τα τελευταία χρόνια μας πιέζει αφόρητα με τους μετανάστες, οι οποία θέλουν να περάσουν και να πάνε στη Ευρώπη, η οποία Ευρώπη αδιαφορεί προκλητικά και το παίζει Urban. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο να φτιάχνουμε φράχτες και να γινόμαστε «τα κορόιδα της παρέας» ή να δηλώσουμε αδυναμία και να πούμε «περάστε», στους δε ευρωπαίους «πάρτε τους ή ελάτε και βρέστε λύση»!

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι η Τουρκία είναι «τζαμπατζής» και αρπάζει ότι δεν πληρώνει, ενώ είναι ταυτόχρονα το κακομαθημένο παιδί, που το ανέχονται οι ισχυροί. Είναι ντροπή οι Τούρκοι να έχουν καταλάβει στρατιωτικά το ένα τρίτο της Κύπρου, ενός λεγόμενου ανεξάρτητου Κράτους και οι μεν Άγγλοι, τα απομεινάρια – αποικιοκράτες να διατηρούν εκεί Βάσεις και να αδιαφορούν, οι δε Αμερικάνοι να διατηρούν το εμπάργκο όπλων στην ελληνική Κύπρο, την ώρα που οι Τούρκοι έχουν άγρια εποικήσει και έχουν εξοπλίσει σαν αστακό το κομμάτι που έχουν καταλάβει!

 Εμείς πρέπει να αποκτήσουμε ισχυρές αποτρεπτικές ένοπλες δυνάμεις, ώστε να ξέρει η Τουρκία ότι θα πληρώσει δυσανάλογα υψηλό τίμημα αν τολμήσει, ενώ αντί αυτού, έχουμε διαλύσει τις πολεμικές μας βιομηχανίες, όπου βολεύονταν τα «κομματόσκυλα» και οι «συνδικαλιστές!

 Αυτή είναι η ορθή, αλλά και η φτηνότερη λύση, οι δε συμμαχίες είναι θαυμάσιες  σε καιρό ειρήνης και όταν πρόκειται να αγοράσουμε καμιά φρεγάτα, αφού κανείς δεν θα είναι δίπλα μας όταν χρειαστεί, δηλ. όταν η Τουρκία θα προκαλέσει το θερμό επεισόδιο, το οποίο με επιμονή επιδιώκει, γιατί ξέρει ότι θα κερδίσει.

Απόστολος Γεωργόπουλος

Καταχωρήθηκε στα: ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
×

Αναρτήστε ένα σχόλιο

*