GREXIT, ΕΥΛΟΓΙΑ Η ΚΑΤΑΡΑ;
Η πολιτική αναταραχή των ημερών, οι υπερβολές και η κινδυνολογία, μέσα και έξω, έφεραν ξανά στην επιφάνεια την Grexit, δηλ. την έξοδό μας από την ευρωζώνη και την υιοθέτηση ενός εθνικού νομίσματος, καθαρής μορφής ή σε κάποια παραλλαγή Το άσχημο και ταυτόχρονα επικίνδυνο για την χώρα, είναι ότι ακούγονται μόνο αφορισμοί και από πουθενά απλές, σαφείς και ξεκάθαρες απόψεις για τις συνέπειες μιας τέτοιας εξόδου, που μεταξύ μας ποτέ δεν θα γίνει, διότι θέλει τόλμη και κάτι ακόμα.
Ας σκεφτούμε απλά και ρεαλιστικά τι σημαίνει να χρησιμοποιούμε το ευρώ, δηλ. ένα κοινό νόμισμα με τις ανεπτυγμένες τεχνολογικά χώρες της Ευρώπης. Με ένα ευρώ μπορεί ένας να αγοράσει, σε οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης, το ίδιο πράγμα σχεδόν στην ίδια τιμή, με απλή διαδικασία και χωρίς μεσολάβηση ανταλλαγής συναλλάγματος, αφού από την εργασία και τα προϊόντα μας εισπράττουμε ευρώ. Αυτή η συλλογιστική είναι η μισή αλήθεια, η άλλη μισή βρίσκεται στην εξεύρεση των ευρώ από τους Έλληνες(όχι εκείνους που ζουν από τις μίζες και τα δανεικά). Για να εισπράξουμε ευρώ πρέπει να πουλήσουμε προϊόντα ή υπηρεσίες, η τιμή των οποίων εξαρτάται από την ποιότητα και το κόστος παραγωγής, που οφείλονται στις δεξιότητες των εργαζομένων, στην οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας, στο κόστος του κεφαλαίου και στο ύψος των ποικίλων φορολογικών επιβαρύνσεων. Τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, είναι χαμηλότερης ποιότητας και υψηλότερου κόστους από τα αντίστοιχα της ευρωζώνης, παρά την πίεση της αμοιβής εργασίας, διότι όλοι οι παράγοντες είναι δυσμενέστεροι.
Την δυσκολία μπορούμε να ξεπεράσουμε με δύο τρόπους, ο ένας είναι η βελτίωση των προϊόντων, πράγμα που δεν έγινε κατά την υπερδεκαετή ζωή μας στην ευρωζώνη, ο άλλος η αλλαγή της σχέσης του νομίσματός μας, πράγμα που δεν μας επιτρέπει το κοινό νόμισμα. Στην ζώνη του ευρώ δεν μπορέσαμε να κλείσουμε την ψαλίδα του ελλείμματος παραγωγής-κατανάλωσης. Αν εγκαταλείψουμε το ευρώ θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας λόγο υποτίμησης του νομίσματός μας, όμως θα αυξηθεί παράλληλα και το ύψος του χρέους συγκριτικά με το εθνικό μας εισόδημα. Αν παραμείνουμε στο ευρώ, πάλι δεν είναι βιώσιμο το χρέος διότι δεν μπορούμε να αυξήσουμε τις εισπράξεις μας από το εξωτερικό, λόγο ποιότητας και κόστους των προϊόντων μας. Το πρόβλημα είναι δύσκολο και δεν αντιμετωπίζεται με αφορισμούς.
Στο πρόβλημα του εξωτερικού χρέους έχει προστεθεί και άλλη δυσκολία, εκείνη της υπαγωγής των δανείων μας στην διαδικασία του Βρετανικού Δικαίου. Οι κυβερνήσεις της κρίσης, ενέδωσαν στην αλλαγή του αρμοδίου Δικαίου και κανένας δεν ενημέρωσε τον λαό για τις άσχημες συνέπειες της εγκληματικής εκείνης πράξης! Θα ισχυριστούν κάποιοι, ότι οι πολιτικοί μας ενέδωσαν με το «μαχαίρι στο λαιμό», το οποίο όμως μαχαίρι, όχι δεν έφυγε αλλά είναι όλο και κοντύτερα στον λαιμό μας. Οι πολιτικοί μας, ως άφρονες, δεν σκέφτηκαν τότε, ότι η έξοδος ή και αποβολή μιας χώρας από την ευρωζώνη ήταν στους Ευρωπαίους ανεπιθύμητη, τώρα τους είναι αδιάφορη.
Οι πολιτικοί μας δεν ασχολούνται σοβαρά με την Grexit, αλλά απλά αναφέρουν τι γράφουν οι ξένες εφημερίδες. Αυτό είναι σοβαρότερο από το ποιος θα διαδεχτεί ποιόν στην εξουσία. Η κατάσταση στην χώρα είναι άσχημη και επικίνδυνη, το δε χειρότερο είναι μη αναστρέψιμη με την φοβισμένη πολιτική που οι κυβερνήσεις της κρίσης ακολουθούν. Το ανεπαρκές εθνικό προϊόν μειώνεται περίπου 6% κάθε χρόνο και η Κυβέρνηση καμαρώνει ότι υπάρχει πλεόνασμα στα χαρτιά! Κάθε νοήμων και μη καιροσκόπος, αντιλαμβάνεται ότι πλεόνασμα υπάρχει όταν η σχέση ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ εξελίσσεται ευνοϊκά, εδώ όμως συμβαίνει το αντίθετο. Κατά τις ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ του Οκτώβρη, το έλλειμμα του οκταμήνου του 2013 ήταν 12.873,6 δισεκατομμύρια και του 2014 ήταν 13.542,4 δις., δηλαδή η κατάσταση χειροτέρεψε κατά 5,2%!! Κατά τα άλλα η Κυβέρνηση μοιράζει πλεόνασμα.
Οι πολιτικοί, όλοι όχι οι μισοί, πρέπει να συνεννοηθούν για το τι μπορεί να γίνει για να σωθεί ότι είναι δυνατόν σ’ αυτό τον τόπο, διαφορετικά θα πρέπει να αντιληφθούν, ότι η αδράνεια του λαού κάποτε σταματάει και όταν δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει στήνει κρεμάλες!!
Γεωργόπουλος Απόστολος
