ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ
Το να ζεις στο Φάληρο θεωρείται καλή τύχη, γιατί έχεις δίπλα τη θάλασσα και είναι αμιγώς οικιστική περιοχή, δηλ. δεν επιτρέπονται επιχειρήσεις θορυβώδεις και μολυσματικές του περιβάλλοντος. Παλαιότερα, δηλ. πριν από το 1950 η περιοχή ήταν μια κοντινή παραθαλάσσια εξοχή των εύπορων Αθηναίων με θαυμάσιες μονοκατοικίες, ελάχιστες από τις οποίες σώζονται ακόμα. Η εκρηκτική ανοικοδόμηση των δεκαετιών του 50, 60 και 70, αλλά και ο υψηλός συντελεστής δόμησης και κάλυψης, έκαναν την περιοχή μία από τις πλέον πυκνο-κατοικημένες. Ευτυχώς που εφαρμόστηκε το σύστημα του «πανταχόθεν ελεύθερου» σε μεγάλο τμήμα του Φαλήρου, όπου δεν κόλλησε η μία πολυκατοικία στην άλλη, δεν έμειναν όμως καθόλου ελεύθερος χώρος. Σήμερα το Φάληρο μοιάζει περισσότερο με καλής κατηγορίας Ξενοδοχείο, όπου εύποροι έχουν τα σπίτια τους, έρχονται κοιμόνται και φεύγουν, δεν υπάρχει τοπικιστικό πνεύμα στους κατοίκους, οι οποίοι δεν έγιναν ποτέ «συμπολίτες». Στο Φάληρο κατέληξε μεγάλο μέρος των Κωνσταντινοπολιτών, με αποτέλεσμα σε μικρό χρονικό διάστημα να διπλασιαστεί ο αριθμός των κατοίκων, πράγμα που δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο το πλησίασμα των Φαληριωτών μεταξύ των. Στο Φάληρο ούτε αγορά, ούτε πνευματική ζωή αναπτύχθηκαν στο βαθμό που θα έπρεπε. Για τις Εκθέσεις και μέρους των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων της πόλης, αρκεί το μισο-ερειπωμένο κτίριο του Φλοίσβου! Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκαν έργα στην περιοχή, τα οποία βελτίωσαν την κατάσταση. Το Αθλητικό Κέντρο με το Κολυμβητήριο, το Κλειστό γήπεδο Μπάσκετ, τα γήπεδα Ποδοσφαίρου, η Μαρίνα Φλοίσβου και το εξαιρετικό Πάρκο, πρόσθεσαν θετικά στοιχεία στην περιοχή. Οι Δήμαρχοι του Φαλήρου προσπαθούν, αλλά η έλλειψη χώρου ενεργεί πολλαπλασιαστικά στις δυσκολίες. Σε γάγγραινα έχει εξελιχθεί η κατάληψη των δρόμων και των πεζοδρομίων από τα αυτοκίνητα, γεγονός που έχει σοβαρά υποβαθμίσει την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Στα πεζοδρόμια δυσκολεύονται να κυκλοφορήσουν τόσο οι ΑΜΕΑ, όσο και οι αρτιμελείς. Οι Υπηρεσίες του Δήμου ασχολούνται και επισκευάζουν τα πεζοδρόμια, προσθέτοντας και τις απαραίτητες ράμπες, αλλά τι να κάνει ο Δήμαρχος με την στάθμευση των αυτοκινήτων; Η κατάσταση, η οποία ολοένα χειροτερεύει, είναι εκτός ελέγχου. Δεν γνωρίζω αν ο Δήμαρχος σκέφτεται κάτι, το οποίο να φέρει αποτέλεσμα. Η κρίση στάθμευσης των αυτοκινήτων έχει ξεκινήσει με τα λάθη του ελληνικού Δημοσίου, από τότε που άρχισε η ανοικοδόμηση στην Αθήνα, αλλά και στην Ελλάδα γενικότερα. Προϋπόθεση έκδοσης Άδειας οικοδομής ήταν η εξασφάλιση θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων εντός, αλλά το πονηρό Κράτος πρόσθεσε στο Νόμο ένα παράθυρο, που έδινε την ευχέρεια στους εργολάβους να μην κάνουν τα υπόγεια των πολυκατοικιών γκαράζ αλλά διαμερίσματα και να πληρώσουν ένα σοβαρό ποσό για την κάθε θέση, υποστηρίζοντας ότι το Κράτος με τα λεφτά αυτά θα κατασκευάζονταν στους Δήμους κτίρια στάθμευσης! Φυσικά τα λεφτά φαγώθηκαν και τα αυτοκίνητα έμειναν στους δρόμους και στα πεζοδρόμια! Έτσι για πληροφόρηση αναφέρω, ότι η πληρωμή για την κάθε θέση που δεν κατασκευαζόταν ήταν το 1981, όχι στο Φάληρο αλλά σε άλλη κατά πολύ φθηνότερη περιοχή, δρχ. 3.500.000, δηλ. περίπου €10.000.
Οι Φαληριώτες έχουν και την συνήθεια να «λατρεύουν» τα σκυλιά και να αφήνουν τις ακαθαρσίες τους στα πεζοδρόμια και όπου υπάρχει λιγοστό γκαζόν, εκφράζοντας ένα ακόμα στοιχείο του πολιτιστικού τους επιπέδου.
Το Φάληρο έχει και ένα ακόμα πλεονέκτημα, το θαλάσσιο μέτωπο. Η παραλία από την Μαρίνα του Καλαμακίου μέχρι τη Μαρίνα του Φλοίσβου είναι σπουδαία, καθώς έχει παραμείνει ευτυχώς στη φυσική της κατάσταση. ο Δήμος όμως αμελεί την φροντίδα της. Ο κ. Φωστηρόπουλος, ο οποίος φαίνεται ότι βρίσκεται κοντά στην καθημερινότητα, θα είναι χρήσιμο να κάνει μια βόλτα στην παραλία, έχοντας μαζί του τους υπευθύνους καθαριότητας και αισθητικής, να δει τις μικροαταξίες της περιοχής και να φροντίσει για την τακτοποίηση, η οποία άλλωστε δεν απαιτεί την διάθεση απαγορευτικών χρηματικών ποσών. Αναφέρονται μερικές καταστάσεις που χαλάνε το περιβάλλον: 1. Ο βούρκος στο κλειστό λιμανάκι, όπου μέχρι πρότινος σάπιζαν κάτι παρατημένες βάρκες, οι οποίες επιτέλους απομακρύνθηκαν, ενώ υπάρχουν στο χώρο και κάτι κτίσματα, τα οποία είναι καλό, όχι να καταστραφούν, αλλά να ευπρεπιστούν. Το λιμανάκι πρέπει να βρεθεί τρόπος να επικοινωνεί μόνιμα με τη θάλασσα, για να ανανεώνεται το νερό και να αφαιρεθούν οι επιχωματώσεις. 2. Το ερειπωμένο κτίριο του Φλοίσβου, το οποίο θα έπρεπε να είναι το στολίδι της περιοχής. 3. Στους χώρους κάτω από το δρόμο, έχουν γίνει αυθαίρετες μικροπαρεμβάσεις, οι οποίες δίνουν χρώμα, αλλά χρειάζονται νοικοκύρεμα. 4. Η Μαρίνα της Αμφιθέας, αν ανήκει στην αρμοδιότητα του Δήμου, πρέπει να αντιμετωπιστεί και να πάψει να είναι βουρκότοπος. Πρόσφατα έγινε, δεν γνωρίζουμε από ποιον, μια καλή αρχή και απομακρύνθηκαν τα σκάφη από τον υπαίθριο χώρο, τα περισσότερα από τα οποία ήταν παρατημένα και μισο-καταστραμμένα.
Η Μαρίνα για να αξιοποιηθεί, δεν χρειάζεται ούτε να βουλιάξει στο μπετόν, ούτε να καταντήσει ληστρική για τα ελλιμενιζόμενα σκάφη, όπως έχει γίνει σε παρακείμενη από άλλο Δήμο. Η Μαρίνα πρέπει να γίνει ωραία και χρηστική και να μην θυμίζει «άναρχη δόμηση».
Επειδή στην Ελλάδα περισσεύουν τα λόγια και οι υποδείξεις, ενώ υστερούν τα έργα, δηλώνουμε στον Δήμαρχο, ότι είμαστε στην διάθεση του Δήμου να προσφέρουμε οποιαδήποτε υπηρεσία χρειάζεται και μπορούμε να την κάνουμε, χωρίς κανένα ίδιο συμφέρον και όφελος.
Απόστολος Γεωργόπουλος
