ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΖΗΣΟΥΜΕ
Δεν είναι στις προθέσεις μου να υποστηρίξω, ότι η ελληνική κοινωνία είναι η καλύτερη του κόσμου, υποστηρίζω όμως, ότι αυτοί που κατοικούν αυτό τον τόπο, έχουν ελαττώματα, αλλά έχουν και ενδιαφέροντα προτερήματα. Οι Έλληνες, πλάι στη λογική, η οποία έχει συμφεροντολογικά διαμορφωθεί, βάζουν το έντονο συναίσθημα, το οποίο δημιουργεί ειδοποιό διαφορά. Αν μελετηθεί η προδιάθεση και συμπεριφορά στοιχείων της ελληνικής κοινωνία, τα οποία δεν έχουν υιοθετήσει αδιαμαρτύρητα τον «πλαστικό πολιτισμό» και δεν έχουν αποδεχτεί τα υποπροϊόντα των εμπόρων της ζωής, θα φανεί ότι η προτίμηση στο «φυσικό δίκαιο» δεν σταμάτησε στην εποχή της Ηλέκτρας! Οι σημερινοί Έλληνες διατηρούμε ακόμα μια θαυμαστή αφέλεια απέναντι στην συμφεροντολογική τάξη των πραγμάτων, μας αρέσει να βλέπουμε και ουρανό, όχι μόνο ταβάνι.
Η σημερινή ελληνική κοινωνία στενάζει κάτω από την αφόρητη πίεση των πονηρών εκμεταλλευτών της, τους οποίους δεν επέλεξε αλλά ανέχτηκε την γιγάντωσή τους. Ο καθένας με τον τρόπο του επιδιώκουμε το «ευ ζην», ξεχνώντας ότι κινδυνεύουμε να χάσουμε το «ζην». Ο ευτελισμός που προκαλεί η ανέχεια, η θλίψη που δημιουργεί η απουσία της ελπίδας και ο φόβος που γεννάει η απειλή, μας υποβιβάζει σε άβουλα όντα. Οι πονηροί εκμεταλλευτές μας, που δεν είναι άλλοι από τους πολιτικούς και τους κρατούντες, μας ξεγελάνε με την υπόσχεση ενός καλύτερου αύριο, το οποίο γνωρίζουν, ότι δεν θα έρθει ποτέ, διότι δεν τους συμφέρει να έρθει, κι εμείς κοιτάζουμε μπροστά μας τον βαμμένο τοίχο που γράφει «μέλλον»!
Αγαπητοί συν-Έλληνες πρέπει να αντιδράσουμε, για να μην καταλήξουμε να υποβιβαστούμε στην κοινωνία των ζώων, και οι εκεί «κάτοικοι» να μας διώχνουν. Οι καταπιεστές μάς πλασάρουν σαν λύση την «δυναμική αντίδραση», διότι γνωρίζουν, ότι αυτήν την ελέγχουν πλήρως και αν επιχειρηθεί θα αποτύχει, βλέπε Τουρκία και Ερντογάν. Εμείς ακολουθούμε την παθητική αντίδραση, διότι είναι εύκολη και αποτέλεσμα του αιφνιδιασμού μας από την απρόσμενη εξέλιξη της ζωής μας τα τελευταία χρόνια της κρίσης, η οποία απεργάζεται και την παραπέρα καταδίκη μας. Αποτελεσματικότερη φαίνεται η ενεργητική αντίδραση, δηλ. να μη δίνουμε την δυνατότητα στους καταπιεστές μας να επιζούν και ανενόχλητοι να ασχημονούν σε βάρος μας. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:
Οι συνταξιούχοι, τώρα που άδειασε η τσέπη τους, βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι και τους καταβρέχουν οι αντλίες της «αριστερής Κυβέρνησης των αδυνάτων». Φεύγοντας οι διαμαρτυρόμενοι συνταξιούχοι από το συλλαλητήριο, τρέχουν να πιάσουν ουρά στις τράπεζες για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ και τα άλλα χαράτσια! Η κυβέρνηση βολεύεται μια χαρά, διότι και ο θυμός των συνταξιούχων εκτονώνεται και τα ταμεία του κράτους γεμίζουν! Αν οι συνταξιούχοι δεν πήγαιναν στις τράπεζες, η κυβέρνηση θα πιεζόταν και θα εξαναγκαζόταν να αλλάξει τακτική. Η άποψη, ότι θα εκδίδονταν εντάλματα σύλληψης και φυλάκισης όλων των συνταξιούχων, είναι τουλάχιστον φαιδρή.
Οι πλειστηριασμοί κατοικιών ματαιώθηκαν λόγω της αντίδρασης ηρωικών ομάδων πολιτών. Η άθλια κυβέρνηση ετοιμάζει «ηλεκτρονικούς» πλειστηριασμούς, για να μη μπορεί να υπάρξει αντίδραση κατά την διεξαγωγή τους. Για να υλοποιηθούν όμως οι αποφάσεις, θα πρέπει να εκδιωχθούν επί τόπου οι σημερινοί κύριοι του εκπλειστηριάσματος. Εκεί θα μπορούν να παρέμβουν οι ομάδες των πολιτών και μάλιστα σε ηλεκτρισμένη και επικίνδυνη για τους εκτελεστές ατμόσφαιρα, πιθανόν και με δραματικά αποτελέσματα!
Οι εργαζόμενοι, όσοι ακόμα υπάρχουν, αδυνατούν να ανταποκριθούν στην υπερ-φορολόγηση και στις απειλές, γι’ αυτό μετακομίζουν στην παραοικονομία. Η κυβέρνηση επιστρατεύει «εξειδικευμένους» φορατζήδες τύπου Αλεξιάδη, πιστεύοντας ότι έτσι θα λύσει το πρόβλημα. Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες και οι επόμενες, για να δικαιολογήσει την καταστροφική πολιτική της, προσπαθεί να κάνει συνυπεύθυνους τους πολίτες για τις υποχρεώσεις της χώρας, αποφεύγει όμως επιμελώς να πει ποιος κυρίως φταίει γι’ αυτές και να κληθούν πρώτα οι φταίχτες να πληρώσουν. Όταν ο Πάγκαλος έλεγε και «πούλαγε» την πληροφορία «μαζί τα φάγαμε» κανένας εισαγγελέας δεν χρησιμοποίησε την ομολογία του για συμμετοχή σε κατάχρηση δημόσιου χρήματος!
Δεν ξέρω αγαπητοί συν-Έλληνες τι θα κάμουμε, κάτι όμως πρέπει να γίνει για να επιζήσουμε, αντί να πεθάνουμε άδοξα και ατιμασμένοι!
Απόστολος Γεωργόπουλος