ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΟΡΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

| 13 Μαΐου 2017 | 0 Comments
Print Friendly, PDF & Email

Τα οκτώ τελευταία χρόνια της Ελλάδας αποτελούν μία κρίσιμη ιστορική περίοδο. Το 2009 ανακαλύψαμε, ότι δεν μπορούσαμε να ζούμε όπως πρώτα, διότι δεν διαθέταμε τα ανάλογα έσοδα, αλλά έπρεπε να επιστρέψουμε και τα δανεικά, με τα οποία συμπληρώναμε την μέχρι το 2008 καλοπέρασή μας. Η ανακάλυψη δεν οφείλεται σε ορθοφροσύνη μας, αλλά στο σταμάτημα των δανειστών να μας εξασφαλίζουν ευημερία, διότι αντελήφθησαν την αδυναμία μας να επιστρέψουμε τα δάνεια. Από τότε οι διαχειριστές των προβλημάτων και της ζωής μας, δηλ. οι πολιτικοί και οι διοικούντες, είδαν την κρίση σαν ευκαιρία για τους εαυτούς των και κερδοσκοπούν πάνω σ αυτή. Μας τάζουν ελπίδες και μας ξεγελάνε με ένα καλύτερο αύριο, που ποτέ δεν θα έρθει, διότι δεν γίνεται καμία προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Εκχωρήθηκαν όλα τα στοιχεία ελευθερίας και ανεξαρτησίας στους πιστωτές, οι οποίοι αποφασίζουν ακόμα κι αν τα καταστήματα θα ανοίγουν τις Κυριακές, χωρίς κανένας μας να προβληματίζεται γιατί το κάνουν. Τις Κυριακές μπορούν να παραμένουν ανοιχτά, μόνο τα μεγάλα και ξένων συμφερόντων πολυκαταστήματα, προς τα οποία θα συνηθίσουν να στρέφονται οι καταναλωτές, οι οποίοι στερούνται παντελώς ευθυκρισίας, οδηγώντας σε αφανισμό τις μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις. Η ανεργία, η υπερφορολόγηση και η έλλειψη χρημάτων στην αγορά, εξουδετερώνουν την μεσαία τάξη, η οποία αποτελεί το μονωτικό στοιχείο ανάμεσα στην αυθαιρεσία των ισχυρών και την άνευ όρων υποταγή των αδυνάτων. Όπου η μεσαία τάξη εξέλειπε, γρήγορα έφθασε η καταστροφή της κοινωνίας.

Εμείς τι κάνουμε όλη αυτή την οκταετή περίοδο; Συνηθίζουμε την στέρηση και την ανέχεια ή τρώμε τις μικροαποταμιεύσεις, όπου υπάρχουν, οι οποίες μέρα με τη μέρα τελειώνουν. Η παραγωγή μειώνεται αντί να αυξάνεται, η ανεργία μεγαλώνει, η απελπισία και η κατάθλιψη είναι μόνιμα μαζί μας, η φυγή των νέων έχει λάβει τρομερές διαστάσεις, αφού, όπως λέγεται, έχει ξεπεράσει τις 400.000, τα χρέη μάς πνίγουν και συνεχώς αυξάνονται. Οι επιβουλές των γειτόνων αυξάνονται και υλοποιούνται, κι εμείς κρύβουμε το κεφάλι μας στην άμμο!

Αγαπητοί συμπολίτες είμαστε σε πολύ επικίνδυνο δρόμο και δεν θέλουμε να το καταλάβουμε! Δεν έχουμε αναθέσει σε καλούς διαχειριστές την κρίση που περνάμε. Δεν βρίσκονται ανάμεσά τους σωτήρες και είναι περίεργο που εμείς τους ψάχνουμε. Δεν απαιτούμε και δεν απειλούμε με τιμωρία αυτούς που μας καταστρέφουν στο όνομα της δημοκρατίας, ποιάς δημοκρατίας! Από τους λαούς που πέρασαν κρίσεις σαν τη δική μας, μόνο οι αποφασισμένοι να τιμωρήσουν, ανέκαμψαν. Εμείς περιοριζόμαστε σε ψευτοαντιδράσεις και φωνασκίες, τύπου αγροτικών κινητοποιήσεων, πράγμα που οι κυβερνώντες και διοικούντες το γνωρίζουν πολύ καλά και δεν ανησυχούν.

Για να επιζήσουμε, πρέπει να γίνουν ορισμένες απλές ενέργειες, όπως, όσοι μπορούν πρέπει να εργαστούν αλλά και να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες ανταγωνιστικά, οι αργόσχολοι του δημόσιου τομέα πρέπει να λιγοστέψουν και οι σπατάλες να περιοριστούν, η επιβάρυνση του χρέους πρέπει με κάθε θυσία να μειωθεί και οι υποχρεώσεις έναντι των δανειστών να λιγοστέψουν. Πρέπει ν αποκτήσουμε κυβέρνηση που να ψάχνει μέσα για λύση, κι όχι να ρωτάει τους έξω τι πρέπει να κάμει. Καμία από τις κυβερνήσεις της 8ετίας της κρίσης, δεν άφησε τη χώρα σε καλύτερη κατάσταση απ ότι την παρέλαβε!   Συνηθίσαμε να μην λέμε την αλήθεια, αλλά και να μην θέλουμε να την ακούσουμε, μας φλομώνουν οι κυβερνώντες με χυδαία ψέματα, κι εμείς τα χάφτουμε! Η σημερινή κυβέρνηση είναι από τις χειρότερες που έχει γνωρίσει ο τόπος, αλλά αυτό δεν την ενοχλεί. Ο λαός από την άλλη, σκέφτεται ότι ο Τσίπρας διαχειρίζεται αδέξια την κρίση, αλλά αν φύγει θα αναλάβουν εκείνοι που την δημιούργησαν! Μπρός βαθύ και πίσω ρέμα! Φαίνεται ότι η Δημοκρατία δεν τα καταφέρνει σε δύσκολους καιρούς. Είμαστε σε κατάσταση που ένας ορός αλήθειας  θα μας έκανε καλό.

Απόστολος Γεωργόπουλος            

Καταχωρήθηκε στα: ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
×

Αναρτήστε ένα σχόλιο

*