ΟΙ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ

Στην Ελλάδα η ανεργία είναι πάντοτε από τις υψηλότερες των ευρωπαϊκών χωρών. Αιτίες της ανεργίας είναι πολλές και οι φταίχτες περισσότεροι, είναι δε δύσκολο να περιοριστεί αφού αντιμετωπίζεται σαν φυσική κατάσταση και οι άνεργοι σαν μια συμπαθής ομάδα, η οποία χρήζει επιδοματικής ενίσχυσης για να επιζήσει. Οι άνεργοι σε πολύ μεγάλο ποσοστό έχουν καταντήσει «επαγγελματίες». Για να μειωθεί η ανεργία χρειάζεται να γίνουν πολλά, με κυριότερο εκείνο αλλαγής νοοτροπίας εργοδοτών και εργαζομένων, όπου αντί για συνεργάτες έχουν μετατραπεί σε εχθρούς, με την ανοχή αν όχι την παρότρυνση του Κράτους. Δεν θα σταθώ στις αιτίες, αλλά στο αποτέλεσμα. Μεγάλο μέρος των ανέργων επιδοτούνται, δηλ. κάθονται και πληρώνονται. Εδώ γεννάται η απορία, γιατί οι επιδοτούμενοι άνεργοι δεν απασχολούνται; Οι επιδοτούμενες γυναίκες, γιατί δεν δίδουν μια βοήθεια στις εργαζόμενες μητέρες; Γυναίκες και άνδρες, γιατί δεν καθαρίζουν τους δρόμους, τους δημόσιους χώρους και τις ακτές; Γιατί δεν βοηθούν στις αγροτικές εργασίες, οι οποίες έχουν ανατεθεί  αποκλειστικά στους αλλοδαπούς; Γιατί το κράτος εκπαιδεύει τους επιδοτούμενους ανέργους σαν τεμπέληδες; Υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που να μην ξέρει, ότι οι επιδοτούμενοι άνεργοι «αρπάζουν» και κανένα μεροκάματο; Όταν οι εργαζόμενοι γνωρίζουν, ότι σαν άνεργοι θα κάθονται και θα πληρώνονται, είναι ποτέ δυνατόν να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις δεξιότητες των για να μην απολυθούν; Υπάρχει καλόπιστος άνθρωπος που να υποστηρίζει, ότι ένας εργαζόμενος που αποδίδει, είναι δυνατόν να είναι άνεργος; Έχω υπάρξει εργοδότης πάνω από 50 χρόνια και ούτε απέλυσα, ούτε άκουσα άλλον να απολύσει εργαζόμενο, ο οποίος έβγαζε τα λεφτά του. Επειδή υποστηρίζονται απόψεις δυσνόητες, ότι δηλ. για όλα φταίνε οι κακότροποι και εκμεταλλευτές εργοδότες, όπως κάποτε για όλα τα στραβά καρβέλια έφταιγαν οι νύφες, θα ήταν ωφέλιμο ν’ ανοίξει μια συζήτηση για την λογική που επικρατεί στον χώρο της εργασίας και να ακουστούν απόψεις, όχι από την ξύλινη γλώσσα των εκλεγμένων εκπροσώπων των τάξεων, αλλά εκείνων που απολύουν και απολύονται, εκείνων που δεν προσλαμβάνουν και δεν προσλαμβάνονται, εκείνων που λειτουργούν τις φάμπρικες. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θ’ ακουστούν χρήσιμες για όλους απόψεις, τώρα μάλιστα που πλησιάζει η μετά την επιδημία περίοδος, η οποία θα είναι δύσκολη για όλους.

Απόστολος Γεωργόπουλος