ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΜΑΤΙ ΕΝΟΣ ΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥ
Στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και στη Μέση Ανατολή, τα μαχαίρια έχουν βγει, πολλά από τα οποία φρεσκοακονισμένα. Μέχρι την προ Τραμπ εποχή πιστεύαμε σε μια αστερόεσσα ομπρέλα , η οποία τακτοποιούσε τις αταξίες των κακομαθημένων της περιοχής και επέβαλε στους εκτός της περιοχής «ενδιαφερόμενους» να επεμβαίνουν τηρώντας κάποια προσχήματα. Βέβαια, όσοι παρακολουθούσαν ομιλίες Αμερικανών αξιωματούχων, ήξεραν ότι όλες έκλειναν με την μόνιμη επωδό, ότι τα πάντα έπρεπε να εξυπηρετούν «το συμφέρον της Αμερικής». Για το «συμφέρον της Αμερικής» έγινε ο πόλεμος στην Κορέα, στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, με κακά αποτελέσματα τις περισσότερες φορές για την Αμερική και όλες τις φορές για τους ντόπιους πληθυσμούς. Το συμφέρον της Αμερικής σε όλες αυτές τις επεμβάσεις ήταν διττό, είτε διότι η περιοχή μύριζε πετρέλαιο, είτε διότι, αν έμενε κενό παρέμβασης, θα το γέμιζαν οι Ρώσοι. Ο Τραμπ άλλαξε τη φιλοσοφία της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και κοιτάζει κοντόφθαλμα το μέσα και το έξω από τα σύνορα της χώρας, Γεννάται το ερώτημα, γιατί άλλαξε πολιτική η Αμερική; Η απάντηση είναι εύκολη, γιατί η Αμερική στριμώχτηκε από έναν αντίπαλο, ο οποίος δεν είναι του χεριού της. Η Κίνα έβαλε το χέρι της στο σημείο που πονάει τους Αμερικανούς, δηλ. στην τσέπη τους. Η παγκοσμιοποίηση του εμπορίου, που επιβλήθηκε με την πρωτοβουλία των Αμερικανών, θεωρήθηκε κακό πράγμα, από τη στιγμή που η Αμερικάνικη και οι άλλες αγορές πλημμύρησαν από κινέζικα προϊόντα, αλλά και από τη στιγμή που στην Κίνα συγκεντρώθηκαν τεράστια ποσά δολαρίων, τα οποία, αν πέσουν στη διεθνή αγορά, η Αμερική θα κλάψει.
Για όλα τα παραπάνω, η παρουσία της Αμερικής στην περιοχή μας έχει διαφοροποιηθεί. Τα συμφέροντα της Αμερικής έχουν μειωθεί και αδιαφορεί αν η Ρωσία, την οποία πάει να προσεταιριστεί, καταλάβει κάποιο χώρο. Λεγόταν στο παρελθόν, ότι τα συμφέροντα της Αμερικής στη Μέση Ανατολή τα φύλαγε το Ισραήλ, τώρα αυτό δεν φτάνει και ο Τραμπ προσθέτει και την Τουρκία, κι ας εθελοτυφλούν οι «ειδικοί αναλυτές μας». Η Τουρκία είναι ο κίνδυνος για εμάς, αφού μεθοδικά και με μακροπρόθεσμο σχέδιο, δυνάμωσε οικονομικά και θέριεψε στρατιωτικά. Στην φιλοσοφία της Τουρκίας κυριαρχεί η αληθινή άποψη, ότι τα κανόνια μετράνε περισσότερο από το Διεθνές Δίκαιο και τις Συμβάσεις. Κάποτε η αμυντική σχέση Τουρκίας-Ελλάδας, ήταν 10 προς 7, τώρα είναι καλύτερα να μην την αναφέρουμε. Την περίοδο που η Τουρκία θέριευε, εμείς δανειζόμαστε και σπαταλάγαμε τα δανεικά, ψωνίζοντας μοντελάκια στο εξωτερικό.
Η Τουρκία μας πιέζει από παντού για να πάρει αυτά που θέλει. Με την Συρία καθάρισε και τώρα προσπαθεί(μάλλον θα το επιτύχει) να κάνει το ίδιο και με τη Λιβύη. Με την Αλβανία έχει καλές σχέσεις και έναν Ναύσταθμο δικό της, ενώ της υπαγορεύει την πολιτική της έναντι της Ελλάδας. Με τα Σκόπια από πάνω, εκεί που πανηγυρίζαμε, κάτι άρχισε να μυρίζει. Ο Τραμπ θαυμάζει τον Ερτογκάν. Με την Ρωσία(αφού διαδίδεται ότι της έριξε ένα αεροπλάνο), έχει καλές σχέσεις και «χοντρή» συνεργασία, αφού, εκτός από τους S-400(εδώ κάτι μυρίζει), έχει αγοράσει και το πυρηνικό εργοστάσιο, το οποίο κατασκευάζεται. Με το Ισραήλ δεν έχει για την ώρα καλές σχέσεις, αλλά άρχισε τη διαδικασία αποκατάστασης των. Όπως φαίνεται γρήγορα οι ΑΟΖ Τουρκίας Λιβύης και Ισραήλ, θα διασταυρώνονται, κι εμείς θα διαβάζουμε τον Αίσωπο! Η νέα ρήξη Αμερικής-Ιράν, αποτελεί δώρο για την Τουρκία. Το Ισραήλ θέλει συμπαράσταση και η Τουρκία μπορεί να του την δώσει, αφού οι σχέσεις της με το Ιράν δεν είναι κακές. Κι εδώ θα βοηθήσει και το παραμύθι του Eastmed. Το αέριο του Ισραήλ φθηνότερα, αμεσότερα και ποιο ξεκούραστα θα φθάσει στην Ευρώπη μέσω των έτοιμων αγωγών της Τουρκίας, από ότι μέσω του απίθανου και πανάκριβου νέου Eastmed που ονειρευόμαστε.
Εμείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι, με δική μας υπαιτιότητα, θα χάσουμε και όσο κάνουμε πως δεν βλέπουμε, θα χάσουμε περισσότερα. Η σημερινή Κυβέρνηση προσπαθεί, αλλά η προσπάθειά της δεν φαίνεται να αρκεί. Η Κυβέρνηση πρέπει να τολμήσει και ο λαός να καταλάβει, ότι θα πονέσουμε, αλλά πρέπει να συμμετέχουμε στην δυσάρεστη λύση, αντί να μας επιβληθεί, οπότε θα είναι χειρότερη.
Η γνώμη μου, σαν μη ειδικού(η γνώμη των ειδικών, δεν φαίνεται να μας έχει βγει σε καλό), είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να αποκαταστήσει καλές σχέσεις με την Τουρκία και για την αποκατάσταση εμείς θα πληρώσουμε, γιατί εμείς φταίμε εδώ που φτάσαμε. Αν ρίξουμε μια ματιά στην Κύπρο, θα δούμε, ότι διαχειρίστηκε το θέμα της ΑΟΖ σωστά και, χωρίς τυμπανοκρουσίες, όρισε μια ΑΟΖ και άρχισε κάποιες συνεργασίες εκμετάλλευσης, φυσικά δεν θα πάρει ότι έχει ορίσει, αλλά θα πάρει ένα μέρος αυτών, ενώ εμείς δεν τολμήσαμε και δεν τα καταφέραμε ούτε με την Ιταλία να τα βρούμε για την ΑΟΖ, ας ξεχάσουμε την Αλβανία που μας κορόιδευε, όταν εμείς ανοίγαμε τις πόρτες στο ξέφραγο αμπέλι μας, σε ένα εκατομμύριο Αλβανούς, πολλούς απόφοιτους φυλακών, τους οποίους ταΐσαμε και βοηθήσαμε να ορθοποδήσει η διαλυμένη οικονομία της !
Απόστολος Γεωργόπουλος
