ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΧΡΗΜΑ

Κατά την προ της οικονομικής κρίσης περίοδο, οι τράπεζες, έχοντας συγκεντρώσει μεγάλα διαθέσιμα χρηματικά ποσά από καταθέσεις αποταμιευτών, είχαν επιδοθεί σ’ ένα σαφάρι δανειοληπτών-θηραμάτων. Πίεζαν τους πάντες να πάρουν δάνεια, κάρτες και άλλα … εμπορεύματά τους! Οι τράπεζες είναι φτιαγμένες για να κάνουν κερδοσκοπικές πράξεις, να επιδιώκουν κέρδη και να τα μοιράζουν στους διοικητικούς, στους μετόχους και στο προσωπικό. Όποιος όμως κερδοσκοπεί  αντιμετωπίζει  και την περίπτωση, όχι μόνο κερδών, αλλά και ζημιών. Η οικονομική κρίση της 7ετίας, προκάλεσε ζημιές και στις τράπεζες, οι οποίες λογικά, πρέπει να τις αντιμετωπίζουν όπως και όλοι οι άλλοι επιχειρηματίες. Έπρεπε να παρακρατούν μέρος από τα κέρδη τους, σαν αποθεματικό κινδύνου, όπως κάνουν όλες οι σοβαρές επιχειρήσεις και να το χρησιμοποιήσουν, όταν ήρθαν οι ζημιές. Δυστυχώς αντ’ αυτού, ζήτησαν και έλαβαν από τον κρατικό μηχανισμό βοήθεια με τη μορφή ανακεφαλαίωσης. Το κράτος, δηλ. οι πολίτες, δανείστηκαν, δύο φορές μέχρι στιγμής, μεγάλα ποσά και τους τα έδωσαν, για να πληρωθούν οι καταθέτες τους, δηλ. τα κόκκινα δάνειά τους. Η πληρωμή όμως των καταθετών είναι υποχρέωση των Τραπεζών και όχι του φτωχού συνταξιούχου που το κόβουν τη σύνταξη, ούτε του μικροεπιχειρηματία που τον ληστεύουν μέχρι που τον κλείνουν! Οι Τράπεζες έχουν ακίνητη περιουσία, αλλά και κινητή, ας τα πουλήσουν ή έστω ας τα ξεπουλήσουν, όπως απαιτούν από τους οφειλέτες των να κάνουν για να τις πληρώσουν. Εδώ όμως προκύπτει και άλλο πλέον απαράδεκτο θέμα. Ιδιώτες και επιχειρήσεις δανείζονταν από τις Τράπεζες, υπό συνθήκες που επέτρεπαν να επιστρέφουν τοκοχρεωλυτικά κεφάλαιο και τόκους, δηλ. κέρδος των Τραπεζών. Οι οικονομικές συνθήκες άλλαξαν, όχι με ευθύνη των οφειλετών, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους, αλλά οι Τράπεζες απαιτούν τα δανεικά στο ακέραιο σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα! Ας δούμε ένα παράδειγμα. Μισθοδοτούμενος ή ελεύθερος επαγγελματίας, είχε συγκεντρώσει 50.000 και δανείστηκε άλλα τόσα, για να αγοράσει ένα σπίτι. Η αξία του σπιτιού που αγόρασε, ήταν 100.000 και αυτός είχε εισοδήματα για να πληρώνει τις δόσεις, όπως είχε εκτιμήσει και η δανειοδότρια Τράπεζα. Τώρα δεν έχει εισοδήματα, χωρίς να φταίει αυτός, ενώ η αξία του σπιτιού δεν υπερβαίνει τις 30.000, η Τράπεζα όμως εξακολουθεί να απαιτεί τις 50 χιλιάδες πλέον ληστρικών τόκων 14% και βάλε! Το Κράτος, αν ήταν Κράτος δικαίου, όφειλε  να πει στην Τράπεζα, ότι αυτή πλήρωσε το μισό σπίτι και την συνέφερε να το κάνει κερδοσκοπώντας, τώρα ας πάρει αυτό το μισό σπίτι, αντί να κυνηγάει και να εξοντώνει τον δύστυχο δανειολήπτη! Δίκαιες λύσεις σαν την παραπάνω δεν γίνονται, διότι το Κράτος είναι φασιστικό, ανήκει στις Κυβερνήσεις και την Διοίκηση και καταληστεύει τους υποτακτικούς, δηλ. τον λαό, όλα δε αυτά γίνονται στο όνομα της Δημοκρατίας, που έχει καταντήσει βολική πόρνη! Οι παγκοσμίως ακροδεξιές τάσεις, δεν προέρχονται από παρθενογένεση, έχουν τους λόγους τους.

Απόστολος Γεωργόπουλος